Ένα αναπάντεχο γεγονός στους αντίποδες και η έντονη αντίδραση της Γαλλίας σε αυτό άνοιξε τον δρόμο σε σημαντικές θετικές εξελίξεις για την ΕΕ και τη χώρα μας. Η σημερινή ελληνογαλλική συμφωνία, ως παράπλευρο αποτέλεσμα της συμφωνίας AUKUS (Australia, United Kingdom, USA) ίσως αναφέρεται στο μέλλον σαν κλασικό παράδειγμα της «ετερογονίας των σκοπών».
Η πρώτη θετική εξέλιξη αφορά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την πίεση των ΗΠΑ για αγορά αμερικανικών πολεμικών σκαφών. Η πλάστιγγα έγειρε προς τη Γαλλία, η προσφορά της οποίας είχε και την προτίμηση των καθ' ύλην αρμόδιων Ενόπλων Δυνάμεων. Και ακόμη σημαντικότερο, συνοδεύεται από ένα σύμφωνο συμμαχίας για την αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών.
Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη τις τελευταίες δεκαετίες με κρίσιμα εθνικά θέματα. Για την αντιμετώπισή τους, ούτε η εσωστρέφεια μας οδηγεί πουθενά, αλλά ούτε και η απλή επίκληση του διεθνούς δικαίου. Είναι σαφές ότι οι αντιπαραθέσεις και οι εντάσεις δεν μας ωφελούν, αλλά στις σημερινές συνθήκες η ενδυνάμωση της αποτρεπτικής μας ισχύος είναι κρίσιμης σημασίας. Χωρίς να ξεχνάμε και την οικονομική ανάπτυξη, γιατί αυτή είναι η μακροπρόθεσμα στέρεη βάση της στρατιωτικής και την διπλωματικής ισχύος. Σταθερός στόχος είναι βέβαια η επίλυση των όποιων διαφορών να γίνεται με τα πιο πρόσφορα κατά περίπτωση ειρηνικά μέσα.
Ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας είναι σταθερός και εδράζεται στους άξονες της ένταξης στο Δυτικό στρατόπεδο και της εκμετάλλευσης των πλεονεκτημάτων από την ένταξη στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί, γιατί η Δύση δεν έχει ούτε κοινό προσανατολισμό ούτε κοινούς στόχους. Η ηγέτιδα δύναμη της Δύσης, οι ΗΠΑ, βλέπει μέχρι στιγμής αρνητικά μια μερική απεξάρτηση της Ευρώπης με την ανάπτυξη δικής της διπλωματίας και δικού της στρατού. Αλλά και η ίδια η Ευρώπη, παρά τις κατά καιρούς θεωρητικές – μέχρι σήμερα – συζητήσεις, είναι διχασμένη πάνω στο θέμα. Και όλα αυτά, τη στιγμή που η αμερικανική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο αποδυναμώνεται αισθητά, αφήνοντας ένα σημαντικό κενό ισχύος με απρόσμενες μελλοντικές συνέπειες.
Κι εδώ είναι που διαφαίνεται η δεύτερη θετική εξέλιξη, που είναι η αποδοχή από τις ΗΠΑ της προοπτικής ενός ευρωπαϊκού στρατού. Από το σημείο αυτό και πέρα, εναπόκειται στην πολιτική βούληση της ΕΕ η ανάπτυξή του. Σε μια τέτοια περίπτωση, όχι μόνον οι αποτρεπτικές δυνατότητες της χώρας ενισχύονται, αλλά και ο στρατηγικός ρόλος της αναβαθμίζεται.
Η Ομάδα Πολιτικής για την Διπλωματία και την Άμυνα της Κίνησης Κοινωνικού Φιλελευθερισμού «εΜείς»
