Τη δεκαετία του 1960 – 1970, εμείς οι παλαιότεροι, θυμόμαστε ότι λειτουργούσε το Πατριωτικό Ίδρυμα Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως (ΠΙΚΠΑ). Το ίδρυμα αυτό ιδρύθηκε το 1914 και λειτούργησε αρχικά για τη φροντίδα των θυμάτων πολέμου αλλά αργότερα εξελίχθηκε σε προνοιακό φορέα με προγράμματα για τη φροντίδα και προστασία του παιδιού, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και για τους ηλικιωμένους. Στα πλαίσια αυτά, το ίδρυμα είχε αναλάβει και τον εμβολιασμό των παιδιών. Αργότερα, αυτή η υπηρεσία του εμβολιασμού εγκαταλείφθηκε και πέραν από ορισμένους οριακούς εμβολιασμούς που έκαναν οι παιδίατροι και ελάχιστοι γενικοί γιατροί στα περιφερειακά ιατρεία και τα κέντρα υγείας, ο εμβολιασμός ήταν υπόθεση των ιδιωτών γιατρών και των φαρμακείων.
Τώρα, μετά από χρόνια, το δημόσιο σύστημα υγείας της πατρίδας μας θα αναλάβει και πάλι, λόγω κυρίως των ιδιαιτεροτήτων του εμβολίου κατά του κορονοϊού, το σημαντικό ρόλο να φροντίσει και να πραγματοποιήσει τον εμβολιασμό του ελληνικού πληθυσμού και όχι μόνον. Είναι πραγματικά, σημαντική κατάκτηση το γεγονός ότι θα αξιοποιηθούν οι δημόσιες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας με το δυναμικό τους, ως εμβολιαστικά κέντρα. Η πρωτοβάθμια φροντίδα οργανώνεται και πάλι και παίζει έναν ρόλο δημόσιας υγείας. Είναι εξ ίσου σημαντικό, αν και αυτονόητο, ότι το εμβόλιο θα χορηγείται δωρεάν, αφού όλα τα εμβόλια που μπαίνουν στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών είναι δωρεάν.

Ωστόσο, το εμβόλιο το φέρνει στη χώρα μας η Ενωμένη Ευρώπη, η πρωτοβουλία της Commission και μάλιστα σε προσιτές τιμές. Χωρίς αυτή την πρωτοβουλία δεν θα γινόταν σήμερα συζήτηση.

Ας μην έχουμε την παραμικρή αυταπάτη. Το εμβόλιο δεν το φέρνει ο Μητσοτάκης, δεν το φέρνει ο Κικίλιας , δεν το φέρνει η Κυβέρνηση. Η ευρωπαϊκή διακρατική συνεργασία ευρωπαϊκών χωρών το φέρνει γιατί τώρα, για πρώτη φορά, υπό την πίεση της πανδημίας, υλοποιείται η κοινή φαρμακευτική πολιτική. Κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για την Ενωμένη Ευρώπη.
Άρα, το εμβόλιο δεν το χρωστάμε σε κανέναν Μητσοτάκη, όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν και προσπαθούν και να μας πείσουν γι αυτό.

Σε κάθε επερχόμενη λαίλαπα, με το που αρχίζει και βρωμάει μπαρούτι, πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι ιθύνοντες το εφεύρημα ότι οι Κινέζοι έχουν την ίδια λέξη για την κρίση και την ευκαιρία, θέλοντας μ’ αυτό να πουν ότι δεν τρέχει και τίποτε σπουδαίο, θα αναδειχθεί το φιλότιμο και το δαιμόνιον της φυλής, μανιασμένοι θα ευτυχήσουμε κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ., ώστε να κερδίσουν κι αυτοί κάποια ανάσα ζωής. Και ξεκινά με χαμόγελο αισιοδοξίας μια επίπλαστη σύμπνοια ενός λαού, που στην ιστορική του διαδρομή έχει καταχτήσει πολλά χρυσά μετάλλια στην φιλονικία και τη διχόνοια. Αλλά η αισιοδοξία διαλύεται πολύ γρήγορα και η σύμπνοια δεν κρατάει απ’ τα σύκα ως τα σταφύλια.
Φυσικό σε μεγάλο βαθμό. Λένε ότι ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, προτού όμως φτάσει στο έσχατο αυτό σημείο έχει προσπαθήσει να πιαστεί από τα μαλλιά και να πατήσει στους ώμους του άλλου. Ο ιδιωτικός τομέας έχει πληγεί στον μέγιστο βαθμό από την οικονομική κρίση και την πανδημία, αλλά τι να ζητήσει και από πού να απεργήσει, σάμπως υπάρχουν δουλειές; Δημόσιοι υπάλληλοι είναι αυτοί που κάνουν τις απεργίες, για τον 13ο και 14ο μισθό, για τις ΜΕΘ που λείπουνε, για την κατάσταση των συγκοινωνιών, για τον άνθρωπο που υποφέρει τέλος πάντων. Δεν ξέρω βέβαια σε πόσους έγινε αντιληπτή η απεργία, εγώ ούτε που κατάλαβα τίποτε. Έχω σταματήσει εδώ και καιρό τη μάταιη προσπάθεια να επικοινωνήσω με δημόσιες υπηρεσίες.
Η κρίση δεν χτυπάει όλους το ίδιο, ούτε οι ευκαιρίες αφορούν όλους. Σπίτια και ζωές χαλάνε, μέγαρα και καριέρες χτίζονται. Άφρονα πρώην κόμματα εξουσίας γίνονται η χλεύη του κόσμου, κόμματα του 3% γίνονται κυβέρνηση. Σαν το χρηματιστήριο, η χασούρα του ενός είναι το κέρδος του άλλου. Απλά με πονάει το γεγονός ότι τρώμε συνέχεια τις σάρκες μας.

Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η εξέγερση των φοιτητών τον Νοέμβριο του 1973, αυτό που στη συλλογική μας μνήμη αναφέρουμε ως «Πολυτεχνείο», αποτελεί μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας. Με την πρωτοπορία της νεολαίας, αλλά και με τη συμμετοχή του λαού, συντελέστηκε μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση απέναντι στην καταπίεση της δικτατορίας, αλλά ταυτόχρονα και μια θαρραλέα και ανιδιοτελής διεκδίκηση για περισσότερη ζωή, για δημοκρατία, εργασία, παιδεία, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, ελευθερία. Μια γενναία και αναπάντεχη για την εποχή εκείνη αντίσταση σε οτιδήποτε αποτελεί ανάσχεση στην προσωπική, πνευματική και κοινωνική πρόοδο.

Οργανωθείτε και χτυπήστε όλοι μαζί, μια και καλή. Δεν αντέχω να μου ξεφυτρώνετε ένας-ένας σαν δηλητηριώδη μανιτάρια μετά από ήσυχη βροχή. Δεν αντέχω να λέω δέκα φορές τη μέρα «μα φαινόταν μια χαρά»…
 
Οργανωθείτε, σας παρακαλώ, πάραυτα. Κάντε ένα κόμμα, έναν σύλλογο, μια τοπική έστω. Αποκτήστε όνομα, σήμα, κάτι να σας αναγνωρίζουμε αμέσως. Έτσι θα μπορείτε να πυροβολείτε όλοι μαζί. Δεν γίνεται να ανοίγουμε το messenger και να μας κατακλύζουν καμιά εικοσαριά video με ανομολόγητες αλήθειες. Και να κρατάνε και κανένα δίωρο η καθεμία. Βάλτε υπεύθυνο marketing που ξέρει τη δόση που μπορούμε να αντέξουμε κάθε φορά.

google news iconΤο Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: Social-Lib.gr - Google News .

Έγραψαν Πρόσφατα

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Το Social.lib είναι ένας δικτυακός τόπος συζήτησης και ανάδειξης των καθημερινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών ζητημάτων υπό το πρίσμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.