Ο διχασμός και οι ιδεολογίες που τον συγκροτούν
Η πόλωση, που πολλά λέγονται για αυτήν όλες αυτές τις ημέρες, είναι μία κατάσταση αυθόρμητη στις Δημοκρατίες όταν αυτές βρίσκονται σε κομβικές ιστορικές στιγμές. Και αυτές οι εκλογές είναι κοσμοϊστορικές διότι το διακύβευμά τους είναι παγκόσμιο. Η πολύ ακραία πόλωση τώρα, που καλείται διχασμός, είναι απειλή για την σταθερότητα αλλά και την επιβίωση μίας Δημοκρατίας. Η αμερικανική κοινωνία δείχνει όντως διχασμένη: από την μία η επαρχία, οι μέσες πολιτείες, οι αγρότες και καουμπόηδες του Texas με την αμορφωσιά και βαρβαρότητα τους να υποστηρίζουν τον λαϊκιστή αυταρχικό Trump, με τον οποίο και ταυτίζονται πλήρως, και από την άλλη οι παράκτιες αστικές περιοχές με την πολυπολιτισμικότητα και τον έμπρακτο φιλελευθερισμό τους να υποστηρίζουν τον δημοκράτη, δικαιωματιστή και μετριοπαθή Biden. Από την μία, όπως εκφράζεται ιδεολογικά, ο εθνοκεντρικός συντηρητισμός, που προάγει τον νέο-απομονωτισμό (στην διεθνή πολιτική σκηνή), τον νέο-προστατευτισμό (στην οικονομία), την εσωστρέφεια (άγνοια και περιφρόνηση για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο), το έθνος-κράτος (επιστροφή στο 1920 και στους παγκόσμιους πολέμους), που αρνείται τα διεθνή Fora, τους διεθνείς οργανισμούς και τις διεθνείς συμβάσεις, ό,τι κοντολογίς καλείται New Conservatism. Από την άλλη, ο φιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός, η εξωστρέφεια, η πολυμερής διακυβέρνηση, η σύναψη διεθνών συμβάσεων και η προώθηση των παγκόσμιων οργανισμών συνεργασίας για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ως σύνολο ο πλανήτης, η ανθρωπότητα.

Πριν 40 χρόνια ο κόσμος ήταν χωρισμένος στα δύο, στο ανατολικό μπλοκ εκατομμύρια πολίτες ήταν φυλακισμένοι στον φόβο και την κίβδηλη «ελευθερία» τού χρεοκοπημένου καθεστώτος, και στον δυτικό κόσμο για να περάσεις τα σύνορα έπρεπε να κάνεις βίζα και συνάλλαγμα. Στον τρίτο κόσμο η κατάσταση δεν ήταν σημαντικά διαφορετική από τη σημερινή. Στην Ελλάδα, για το μισό του πληθυσμού, το σαββατιάτικο μπάνιο γινόταν σε μια λεκάνη με νερό βρασμένο στην κατσαρόλα. Μετά ήλθε το μέλλον. Τώρα γυρίζεις στον κόσμο με ένα κινητό τηλέφωνο.

Εδώ και πολλά χρόνια ζούμε τη δικτατορία του «ορθού» - λέμε τώρα- πολιτικού λόγου. Μάλιστα αυτός ο «ορθός» - λέμε τώρα- πολιτικός λόγος έφθασε στο σημείο να στιγματίζει ακόμη και απλούς πολίτες, που δεν πίστευαν ότι όλοι πρέπει να ανοίξουμε τις αγκαλιές σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που αποδεδειγμένα δεν μας πάνε... Στην Ελλάδα το ζήσαμε και το ζούμε ακόμη με το ΣΥΡΙΖΑ, τις αριστερές "παραφυάδες", αλλά και τη ΝΔ, που αποδεδειγμένα κι αυτή είναι στην κατηγορία κομμάτων "όπου φυσάνε επιπλέον ψήφοι".

 Η Σαρία βασικά αποτελεί έναν ισλαμικό θρησκευτικό κώδικα διαβίωσης, η εφαρμογή του οποίου στη χώρα μας την καθιστά το μόνο κράτος της ΕΕ που εφαρμόζει νόμους που έχουν ήδη καταργηθεί στην Τουρκία από το 1924. Συγκεκριμένα, μέχρι το 2019 εφαρμόζονταν υποχρεωτικά – αποκλειστικά κανόνες ισλαμικού Δικαίου (Σαρία) όσον αφορά το γάμο, το διαζύγιο, τη διατροφή, την επιμέλεια ανηλίκων και την κληρονομία με αποκλειστική δικαιοδοσία του Μουφτή. Η πρακτική αυτή φυσικά παραβιάζει μια σειρά συνταγματικών Διατάξεων και διεθνών συνθηκών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Πριν 8 χρόνια η εκκλησία της Ελλάδας ζητούσε «από τον λαό να αποδοκιμάσει» ένα θεατρικό έργο γιατί το θεωρούσε ''βλάσφημο''. Στο θέατρο για 3 εβδομάδες συγκεντρώνονταν  πολίτες βρίζοντας και προπηλακίζοντας θεατές και ηθοποιούς. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας ζητούσε την διακοπή των παραστάσεων. Εδώ. Εδώ στην Ελλάδα, της Ευρώπης. Στο έργο, o Ιησούς ζει στην πόλη Corpus Christi μαζί με τους 12 μαθητές του, που είναι όλοι τους ομοφυλόφιλοι, και o Ιούδας προδίδει τον Ιησού λόγω ερωτικής αντιζηλίας, ενώ ο Ιησούς ευλογεί ένα ομοφυλόφιλο γάμο μεταξύ δύο Αποστόλων του.

google news iconΤο Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: Social-Lib.gr - Google News .

Έγραψαν Πρόσφατα

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Το Social.lib είναι ένας δικτυακός τόπος συζήτησης και ανάδειξης των καθημερινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών ζητημάτων υπό το πρίσμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.