Pin It
Το τελευταίο καιρό βιώνουμε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον, από ψυχολογική και κοινωνιολογική άποψη, κίνημα κάθε είδους αντιδραστικών στοιχείων από την ακροδεξιά. Από τους Qanοn και τiς σούπερ ψεκαστικές θεωρίες τους ως το alt-right και τη νεο-ορθόδοξη δεξιά τής Ελλάδας. Κοινά στοιχεία είναι το χαμηλό μορφωτικό και πνευματικό επίπεδο,  η συχνή χρήση στο storytelling τους λέξεων όπως «Έλληνες» «πατρίδα» «θρησκεία», η μετα-αλήθεια, η μη αποδοχή των επιστημονικών δεδομένων, η  συναισθηματική νύξη, o «ηθικός πανικός» και φυσικά μια αντιδραστική συμπεριφορά απέναντι σε καθετί προοδευτικό και φιλελεύθερο. 
Ενώ νομίζαμε ότι είχαμε απαλλαγεί από τους οικονομικά αναλφάβητους του ΣΥΡΙΖΑ, σειρά έχει η ελληνική έκδοση του alt-right κινήματος, των “Karen and Κen” και φυσικά και το κίνημα των «αγανακτισμένων πατεράδων» που φαίνεται ότι είναι ένα πολύ δυναμικό κίνημα που έχει τη δυνατότητα να οργανώνει καμπάνιες επικοινωνίας και ενημέρωσης, να έχει τον πρώτο λόγο στα ΜΜΕ, να τοποθετεί στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή μέλη του κινήματος και κυρίως να επηρεάζει την κυβέρνηση. Η επικείμενη αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου φέρνει και την «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Σε ένα κείμενο της  Δημοτικής Επιτροπή Ισότητας του Δήμου Κηφισιάς (ΔΕΠΙΣ),το οποίο και έχω υπογράψει ως μέλος της, υπάρχουν μια σειρά από επιχειρήματα κατά της «υποχρεωτικής συνεπιμέλειας», τα οποία είναι τα παρακάτω:
Η ΔΕΠΙΣ Κηφισιάς σημειώνει τα εξής:
  • 1. Συμφωνεί από θέση αρχής με το υπέρτατο συμφέρον του παιδιού και την ισότητα των δικαιωμάτων και των ευθυνών και των δύο γονέων.
  • 2. Υπογραμμίζει ότι το ισχύον παιδοκεντρικό Οικογενειακό Δίκαιο της χώρας μας είναι από τα πιο προοδευτικά στην Ευρώπη και απόλυτα σύμφωνο με το διεθνές δίκαιο, όπως εκφράζεται από τις θεσπισμένες Διεθνείς Συμβάσεις, το οποίο ήδη προβλέπει τη συνεπιμέλεια, παρά τα όσα προβάλλονται περί του αντιθέτου, και προδιαγράφει την άσκηση της γονικής μέριμνας με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου και τη διατήρηση της επαφής και με τους δύο γονείς. 
  • 3. Εκφράζει έντονο προβληματισμό για την προτεινόμενη υποχρεωτική εναλλασσόμενη διαμονή του παιδιού, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και των δύο γονέων και χωρίς να έχουν προηγηθεί έρευνες και μελέτες που θα καταδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ομαλή σωματική και ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού δεν θα επηρεάζεται από τη μη σταθερότητα στο περιβάλλον, τις συνθήκες ζωής και του βασικού φροντιστή του. 
  • 4. Θεωρεί ότι η προώθηση των αλλαγών στο οικογενειακό δίκαιο στοχεύει πρωτίστως στην ικανοποίηση μερίδας των γονέων, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το συμφέρον του παιδιού. 
  • 5. Έχει τη βεβαιότητα ότι τα προβλήματα που πράγματι υπάρχουν σε μερίδα των χωρισμένων ζευγαριών (προστριβές, συναισθηματικοί εκβιασμοί, κλπ), δεν οφείλονται στον νόμο, αλλά στην εφαρμογή του. Ως εκ τούτου, θεωρεί επιβεβλημένη την εξεύρεση λύσεων από την Πολιτεία σε αυτό το επίπεδο και όχι σε αυτό τής αλλαγής των υφιστάμενου δικαίου με νομοθετήματα που δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένα και που θα οδηγήσουν σε επικίνδυνες ατραπούς τα παιδιά μας. 
  • 6. Τάσσεται υπέρ της ίδρυσης οικογενειακών δικαστηρίων, κατ΄ εφαρμογή του Ν. 2447/1996 καθώς και σώματος οικογενειακών κοινωνικών λειτουργών, με επαρκή και κατάλληλη στελέχωση και τα αναγκαία υλικοτεχνικά μέσα, που θα ενισχυθεί με ψυχολόγους και θα συνεργάζεται και με τον δικαστικό μεσολαβητή που λειτουργεί ήδη, βάσει του άρθρου 214Β ΚΠολΔ.
  • 7. Θεωρεί ότι οι περιπτώσεις κακοποίησης ή παραμέλησης των παιδιών, αλλά και οι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, σωματικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής ή και οικονομικής αποτελούν καθοριστικό παράγοντα στις δικαστικές αποφάσεις γονικής επιμέλειας.
Θα πρέπει να προσθέσω ότι το «Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο γίνεται συχνά αναφορά από τους «αγανακτισμένους πατεράδες», δεν αναγνωρίζεται ως διαταραχή από το DSM-V της APA , ενώ ο Richard Gardner, που είναι ο δημιουργός της σχετικής θεωρίας, έχει δεχτεί κριτική ως μισογύνης. Επίσης, η σχετική θεωρία βασίζεται σε κλινικές παρατηρήσεις και όχι σε επιστημονικά δεδομένα, με αποτέλεσμα να έχει απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα, αλλά και από νομικά όργανα όπως το National Council of Juvenile and Family Court Judges των ΗΠΑ και το Εφετείο της Αγγλίας. Οπότε, η όλη  θεωρητική βάση βασίζεται σε μια μη επιστημονικά αποδεκτή θεωρία.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα αν θα πρέπει να το βλέπουμε ως μια απλή κίνηση «αγανακτισμένων πατεράδων», ίσως και κάποιων που δεν θέλουν να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις ή που έχουν «ιστορικό» σε σχέση με τις γυναίκες.  Η απάντηση είναι ναι, πρέπει να ανησυχήσουμε. Είναι ένα κίνημα συντηρητικό που ίσως να είναι ο προάγγελος μελλοντικών κινήσεων, που τις βλέπουμε σήμερα στην Πολωνία. Ίσως να είναι ένα μέρος μιας ατζέντας συντηρητικοποίησης της κοινωνίας και επιστροφής στον μεσαίωνα, πάντα με τις ευλογίες των «συνηθισμένων ενόχων», όπως η εκκλησία.
Τα γεγονότα στην Πολωνία με την απαγόρευση των εκτρώσεων – ευτυχώς εκεί ο κόσμος αντιδρά – και το γεγονός ότι το lockdown έδωσε μια ώθηση σε ακραίες θέσεις, ίσως να δημιουργεί ένα θλιβερό δυστοπικό τοπίο με παρεμβάσεις κατά των ατομικών δικαιωμάτων αλλά κυρίως κατά τις ισότητας-ισοτιμίας πολλών κοινωνικών ομάδων, από τις γυναίκες ως τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. 
Εν τέλει, η ανατροφή ενός παιδιού είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και θα πρέπει ένα ζευγάρι να το αντιμετωπίσει υπεύθυνα και να βρίσκουν μεταξύ τους μια win-win λύση. Το να γίνεται το παιδί «λάστιχο» με το να πηγαίνει από το ένα σπίτι στο άλλο σίγουρα δεν είναι λύση. Αντ’ αυτού, μπορεί να υπάρξουν ειδικοί σύμβουλοι και οικογενειακά δικαστήρια που θα βρίσκουν τη χρυσή τομή. Επίσης, θα πρέπει να ενισχυθούν τα συμβουλευτικά κέντρα για τις γυναίκες, ειδικά για όσες έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να πάμε στην κατάσταση που ήταν πριν το 1983, δηλαδή σε μια πατριαρχική κοινωνία στην οποία η γυναίκα είναι «υποχείριο» του άνδρα.  Ο κόσμος και οι κοινωνίες προχωράνε, δεν μπορεί να πάμε πίσω. 
 
 
 
 
 
 
 

google news iconΤο Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: Social-Lib.gr - Google News .

Έγραψαν Πρόσφατα

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Το Social.lib είναι ένας δικτυακός τόπος συζήτησης και ανάδειξης των καθημερινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών ζητημάτων υπό το πρίσμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.