του Αντώνη  Μανίκα (Συμβούλου Επιχειρήσεων – Οικονομολόγου)

Προέδρου Τοπικής Κοινότητας Κρικέλλου Ευρυτανίας

Α )  Ξεχωριστή Κάλπη ανάδειξης Τοπικών Προέδρων και Τοπικών Κοινοτικών Συμβουλίων με Ανεξάρτητο Ψηφοδέλτιο.

Στον Νέο Εκλογικό Νόμο που προωθεί η κυβέρνηση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση υπάρχουν αρκετές θετικές διατάξεις, όπως αυτή για την κατάργηση της απλής αναλογικής, που βοηθούν την καλύτερη διακυβέρνηση των Δήμων και βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Με τις αλλαγές όμως που προωθούνται στα θέματα των ‘’κοινοτήτων‘’ φαίνεται πώς η Κυβέρνηση εργάζεται για την εφαρμογή ενός Υπέρ- Συγκεντρωτικού Συστήματος, απόλυτα ελεγχόμενου από τον ‘’Δήμαρχο‘’, το οποίο του δίνει υπερεξουσίες, στρεβλώνει τη λαϊκή βούληση και απλά τον βοηθά να επανεκλεγεί ρουσφετολογώντας και συντηρώντας μία εκλογική ‘’πελατεία‘’ και ‘’δικούς‘’ του ανθρώπους – εργαλεία σε κάθε Τοπική Κοινότητα.

Παρά τις αντίθετες δηλώσεις των υπουργών, αυτές οι διατάξεις συνιστούν αντιμεταρρύθμιση αδιαφορώντας για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας των παρεμβάσεων του Κράτους υπέρ των Πολιτών και των Τοπικών Κοινωνιών και πρέπει να αποσυρθούν γιατί παραπέμπουν σε άλλες εποχές και σε άλλους συνειρμούς.

Ειδικά οι δύο παρακάτω προωθούμενες διατάξεις πιστεύω πως πρέπει να καταργηθούν.

‘’… Καταργείται η ξεχωριστή κάλπη για την εκλογή των "κοινοτικών αρχών" η οποία δημιούργησε έναν de facto τρίτο βαθμό αυτοδιοίκησης παρά τη ρητή πρόβλεψη του Συντάγματος…’’ ,

‘’... Εναρμονίζεται η πλειοψηφία του δημάρχου στα συμβούλια δημοτικών κοινοτήτων με πληθυσμό μεγαλύτερο των 500 κατοίκων.. .’’

Ανταπαντώντας στο υπουργείο και στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσει, θα αναφέρω τα εξής :

• 1) Η ‘’κοινότητα’’ δεν αποτελεί τρίτο βαθμό αυτοδιοίκησης αφού δεν έχει εκτελεστικές αρμοδιότητες και οικονομική αυτοτέλεια.   
• 2) Δεν ψηφίζει η Ελληνική Βουλή αντισυνταγματικούς Νόμους, όπως ο νόμος 4555 / 18 που προέβλεπε την ανεξάρτητη ΚΑΛΠΗ και εναρμονιζόταν με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Γιατί, αν ήταν αντισυνταγματικός, θα είχε καταπέσει στο Ελεγκτικό Συμβούλιο και τότε θα έπρεπε να ακυρωθούν οι δημοτικές εκλογές του 2019 για τις ‘’κοινότητες‘’ και να … επαναληφθούν.!!!
• 3) Δεν διεκδικούν οι ‘’κοινότητες‘’ να αυτονομηθούν από τους Δήμους γιατί αυτές είναι  ο Δήμος σύμφωνα και με τον Νόμο.
• 4) Τα ανεξάρτητα ψηφοδέλτια στις Κοινότητες και οι ανεξάρτητα εκλεγμένοι Τοπικοί Πρόεδροι, δεν επηρεάζουν την πλειοψηφία του Δημάρχου στο Δημοτικό Συμβούλιο και τις αποφάσεις, γιατί δεν έχουν δικαίωμα ψήφου και λόγου  σχεδόν πουθενά, παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις  
• 5) Οι ανεξάρτητα εκλεγμένοι Πρόεδροι Τοπικών Κοινοτήτων και τα Τοπικά Συμβούλια θέλουν και μπορούν να συνεργαστούν  με τον Δήμαρχο, όποιος και να έχει … επιλεγεί, χωρίς τις διακρίσεις και τους ευνοούμενους που δημιουργούν τα παραταξιακά και κομματικά ψηφοδέλτια. 
• 6) Ο Νόμος 4555 /18 είναι εν ισχύι για τα εδάφια που δεν κατήργησε ο νόμος 4623 /19 και ορίζει με σαφήνεια στα άρθρα 4, 5 και 8 ποιες είναι οι  δημοτικές αρχές και πώς συγκροτούνται και διοικούνται οι Δήμοι και οι Κοινότητες. Η αλλαγή αυτών των άρθρων είναι αντισυνταγματική, αν δεν αιτιολογηθεί γιατί πρέπει να αλλάξουν και ποιο το Δημόσιο Συμφέρον που εξυπηρετείται, αλλάζοντάς τα.
• 7) Το να υποβαθμίζεις συνεχώς τις αρμοδιότητες στις ‘’κοινότητες‘’ και να μειώνεις τους πόρους προς αυτές, όπως κάνει η σημερινή κυβέρνηση με τον Νόμο 4623/19, δείχνει σκοπιμότητα και περιθωριοποίησή τους, υπέρ ενός απόλυτα ελεγχόμενου δημαρχοκεντρικού συστήματος. Καταργώντας τα άρθρα 186 - 187 του Νόμου 4555/18 (Κριτήρια κατανομής Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων – ΚΑΠ), πού δημιουργούσε περίπου 18 επιπλέον κριτήρια για την κατανομή των ΚΑΠ στους Δήμους και στις Κοινότητες κάνοντας την κατανομή δικαιότερη και πιο ορθολογική. Το ίδιο συμβαίνει καταργώντας και το  άρθρο 188 που εισηγείτο ρητά «… την κατανομή πόρων με σκοπό την άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων…»
• 8) Η στρέβλωση που επιφέρει ένα εκλογικό σύστημα υπέρ του Δημάρχου, χωρίς την ανεξάρτητη Κάλπη, σφραγίστηκε με την παταγώδη αποτυχία του, σε παλαιότερες Δημοτικές εκλογές στις Δημοτικές Κοινότητες του Δήμου Λέσβου. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στις 23 Δημοτικές κοινότητες του νησιού, η παράταξη του Δημάρχου είχε πλειοψηφία στις 2 (!!) , αλλά εξέλεξε 23 Προέδρους με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η βούληση του εκλογικού σώματος σε επίπεδο Κοινότητας.
• 9) Η Διαδικασία με τη ΣΥΝΟΛΙΚΉ αναβάθμιση των Κοινοτήτων που προσπάθησε να φέρει ο Νόμος 4555/18 ακολουθούσε την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Χάρτας Τοπικών Αυτονομιών και τη Γνωμοδότηση της 138ης Ολομέλειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δήμων και Περιφερειών (ENVE-VI/043) για τις Βιώσιμες Συνοικίες και τις Μικρές Κοινότητες.

Με το να καταργηθεί η  Ανεξάρτητη Κάλπη και το Αυτόνομο και Ανεξάρτητο από τον Δήμαρχο και από τα κόμματα, ψηφοδέλτιο εκλογής Τοπικών Προέδρων και Κοινοτικών Συμβουλίων, επιστρέφουμε έμμεσα στον σκοταδισμό του πολιτικού ρουσφετιού.!

Καταργώντας τη δυνατότητα επιλογής, των καταλληλότερων ‘’πρόθυμων εθελοντών‘’ για τη διαχείριση των Τοπικών Προβλημάτων, μακριά από κομματικές και παραταξιακές εξαρτήσεις, συμβιβασμούς και ρεβανσισμούς, ή… ίντριγκες και πολιτικές δολοπλοκίες, καταργείς την Αξιοκρατία, τον Εθελοντισμό και την Ελεύθερη Βούληση των Πολιτών.

• Ø Υποτιμάς και υποβαθμίζεις την ίδια την Τοπική Κοινωνία και τη δυνατότητά της να εκλέξει εκπρόσωπούς της αυτούς που θεωρεί ότι μπορούν και να αναδείξουν και να διαχειριστούν τα προβλήματα της καθημερινότητας καλύτερα, επιβάλλοντάς τους, την παραταξιακή ή κομματική ‘’πρόταση’’, ακόμα και αν μειοψηφήσει στις εκλογές. (Αντιδημοκρατικό και Αντισυνταγματικό)

Ø  Εμποδίζεις τους Ενεργούς Πολίτες να ασχοληθούν με τα ‘’κοινά ‘’, όταν το μόνο όραμα που έχουν είναι να υπηρετήσουν το Δίκαιο, το Σωστό  και τον Τόπο τους και μοναδικό τους όπλο τις γνώσεις, την πείρα και την αξιοσύνη τους.

Ø  Ακυρώνεις αυτούς που έχουν γνώσεις  προσόντα και όρεξη για δουλειά και δεν αντλούν ‘’δύναμη‘’ από ρουσφέτια και από τους κολλητούς τους στο ‘’κόμμα‘’ και φυσικά δεν βλέπουν την αυτοδιοίκηση σαν σκαλοπάτι για να ικανοποιήσουν τις πολιτικές και κομματικές τους επιδιώξεις.

Η ύπαρξη ξεχωριστής κάλπης για την ανάδειξη των αιρετών των τοπικών Κοινοτήτων στις τελευταίες εκλογές για την αυτοδιοίκηση, ενεργοποίησε και ανέδειξε μια ‘’νέα γενιά‘’. Πολίτες που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με τα κοινά βρήκαν κίνητρο την αυτονομία της εκλογικής κάλπης και συγκρότησαν συνδυασμούς οι οποίοι στη συνέχεια – οι περισσότεροι εξ αυτών – έγιναν επί της ουσίας ομάδες εθελοντικής εργασίας για τον τόπο τους, κινητοποιώντας παράλληλα συμπολίτες και συγχωριανούς σε μια προσπάθεια να βελτιωθεί η ύπαιθρος και να αυξηθεί το ενδιαφέρον για το χωριό ή τη γειτονιά.

Η ξεχωριστή κάλπη απλούστευσε και απεγκλώβισε και τους υποψήφιους Δημάρχους από την υποχρέωση να διαιρέσουν τους μικρούς τόπους σε ημετέρους και αντιπάλους, διαιωνίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο μια παλιά κακή συνήθεια ιδιαίτερα της επαρχίας με τα χρώματα των καφενείων!

Η ξεχωριστή κάλπη είναι η ανάθεση ευθύνης στον αξιότερο άνθρωπο του τόπου και όχι στον αρεστό του Δημάρχου και του Κόμματος. Είναι η πρακτική εφαρμογή του ότι

‘’… Οι πολίτες ( τα άτομα ) πρέπει να δίνουν κύρος στην Πολιτική

και όχι η Πολιτική στους Πολίτες… ‘’