Ο κάθε μαθητής στην Ελλάδα θα είχε το δικό του tablet με ψηφιοποιημένα όλα τα βιβλία μέσα σε αυτό (εφαρμογές, εικόνες διδακτικά παιχνίδια) και με απεριόριστη χρήση internet για δύο μήνες. Τα απεριόριστα δεδομένα θα απελευθέρωναν εκπαιδευτικούς και μαθητές από τη μονοκαθεδρία της Webex και θα τους επέτρεπαν να κάνουν χρήση των διαφορετικών πλατφoρμών που παρέχει το διαδίκτυο π.χ. zoom, skype, gotomeeting κ.α. Παράλληλα, θα περιορίζονταν αισθητά τα προβλήματα σύνδεσης και ήχου, γιατί με τη χρήση δεδομένων και όχι του οικιακού router θα περιοριζόταν η υπερφόρτωση του συστήματος.
Από την αρχή της πανδημίας το υπουργείο Παιδείας, χρησιμοποιώντας όλα τα επικοινωνιακά μέσα, προσπαθεί να πείσει τους πολίτες πως αντιμετωπίζει με επιτυχία τα εκπαιδευτικά προβλήματα που δημιουργεί η υγειονομική κρίση. Στο κείμενο που ακολουθεί, με τη ματιά του εκπαιδευτικού της τάξης, θα προσπαθήσω να τραβήξω την επικοινωνιακή κουρτίνα και να ασχοληθώ με ένα βασικό ερώτημα: Όντως το υπουργείο και η υπουργός Παιδείας, δεδομένων των συνθηκών, έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαν;
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Από την άνοιξη του 2020 γνωρίζαμε σχεδόν με βεβαιότητα πως τη νέα χρονιά τα σχολεία θα κλείσουν εξαιτίας της πανδημίας.