Η επιτυχία ή όχι ενός κινήματος, μιας κατάληψης, μιας δυναμικής γενικά δράσης, είναι άμεσα εξαρτημένη από τρεις παράγοντες: το δίκαιο/λογικό του αιτήματος, την οργάνωση/νομιμοποίηση του φορέα που μπαίνει μπροστά και την μαζικότητα. Όταν λοιπόν ένα δίκαιο αίτημα που έχουν οι μαθητές αυτή την εποχή, όπως είναι το πλήθος των παιδιών ανά τάξη, γίνεται θύμα ενός από τους πιο πάνω παράγοντες, η διεκδίκηση χάνεται!

Έχω αναφέρει προσωπικά πολλές φορές σε τοποθετήσεις μου, ότι η Ελλάδα έχει το μοναδικό ταλέντο να μετατρέπει σε κωμωδία πρόσωπα, καταστάσεις και θεσμούς που δεν θα έπρεπε. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα με τις μάσκες που μοιράστηκαν στα σχολεία και ήταν φτιαγμένες σε μέγεθος πετσέτας προσώπου! Παρεμπιπτόντως, ακούω ότι ακόμα παλεύουν για να βρουν τα σωστά μέτρα! Στη σφαίρα λοιπόν αυτού του μοναδικού ταλέντου της χώρας μας και των κατοίκων της, ανήκουν και οι μαθητικές καταλήψεις.

Το δημοφιλές απόφθεγμα του Σάρτρ που χρησιμοποιείται στον τίτλο θα μπορούσε να κρύβεται πίσω από κάθε απάντηση της κυβέρνησης στην κριτική που  της ασκείται  τις τελευταίες μέρες.
Για τις ακατάλληλες μάσκες που έφτασαν στα σχολεία σύμφωνα με τον Άδωνι  Γεωργιάδη ευθύνεται η “φασαρία που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα, και είχε ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση να δράσει βεβιασμένα”.