Γιατί άραγε κάποια έθνη καταφέρνουν να αναπτύσσονται και να έχουν τους καλύτερους οικονομικούς δείκτες και τα γειτονικά τους κράτη να υποφέρουν στη φτώχεια και να είναι υποανάπτυκτα; Τι είναι αυτό που για παράδειγμα ένας λαός, ο Κορεατικός, που χωρίζεται στην Βόρεια και τη Νότια Κορέα, είχε τόση διαφορετική πορεία;  Τι είναι αυτό ακριβώς που κάνει τη διαφορά; Μήπως είναι η κουλτούρα και ο πολιτικός πολιτισμός; Μήπως το κλίμα είναι αυτό που οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα; Μήπως φταίει το πλούσιο έδαφος και υπέδαφος; Πολλοί προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις χρησιμοποιώντας παρόμοιες εξηγήσεις.

Κατηγορήθηκε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «αναλαμβάνει το ρίσκο» της διασποράς του κορωνοϊού με τις διαδηλώσεις για το νομοσχέδιο Κεραμέως, αντεπετέθη κατηγορώντας την κυβέρνηση για Γκεμπελικό σύνδρομο, επιμένει να τον κατηγορεί η κυβέρνηση και λοιπές συνήθεις σαχλαμάρες. Τόσα χρόνια αυτά έχω μάθει να τα προσπερνάω. Άλλωστε δεν είμαι και σίγουρος τι εννοούσε ακριβώς, μπορεί και να φταίει η πίεση της συνέντευξης, όλοι κάνουμε λαθάκια, λάθη ή λαθάρες όταν εκφραζόμαστε, κυρίως στον προφορικό μας λόγο.

Άλλο πράγμα με ενοχλεί, κι αυτό είναι η επιχειρούμενη αναβάθμιση των διαδηλώσεων σε υποχρεωτικό μέρος της νομοθετικής διαδικασίας. Χωρίς διαδηλώσεις τίποτε δεν μπορεί να ψηφίζεται, πρόκειται για καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών.

Και προφανώς δεν μιλάμε στην προκειμένη περίπτωση για απαγόρευση των συναθροίσεων επειδή αυτές είναι ενάντια στην κυβέρνηση. Αυτό θα ήταν πράγματι καταστολή δημοκρατικού δικαιώματος, διότι από ανέκαθεν οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται «ησύχως και αόπλως», ή όπως αλλιώς διατυπώνεται στο τρέχον θεσμικό πλαίσιο. Κι αυτό ανεξαρτήτως της αναμενόμενης μαζικότητας και αποτελεσματικότητας των συγκεντρώσεων. Αλλά εδώ μιλάμε για το ρίσκο της διασποράς του κορωνοϊού, που μας έχει στερήσει και πολλά άλλα πράγματα πέραν της δυνατότητας να διαδηλώνουμε υπέρ ή κατά των σεκιουριτάδων και των ειδικών φρουρών.

Θα ήταν η λύση σε ένα τέτοιο πρόβλημα η μετάθεση της κατάθεσης του νομοσχεδίου;

Αυτό είναι άσχετο από το εάν συμφωνούμε ή όχι με περιεχόμενό του. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η αναστολή παραγωγής νομοθετικού έργου, όχι μόνον αυτής, αλλά και οποιασδήποτε κυβέρνησης, με το σκεπτικό ότι χρειάζεται να δίδεται η άνεση διαδηλώσεων εναντίον του. Γιατί περί αυτού μιλάμε. Σήμερα οι φοιτητές και πανεπιστημιακοί για ένα νομοσχέδιο που τους αφορά, αύριο οι ταξιτζήδες π.χ. για ένα άλλο, μεθαύριο οι συνταξιούχοι του ΟΑΕΕ και αντιμεθαύριο -γιατί όχι;- οι μετακλητοί της προηγούμενης κυβέρνησης. Τυχαία παραδείγματα φέρνω φυσικά.

Και ολίγη από "δίκη προθέσεων"

Το ερώτημά μου είναι αν η αξιωματική αντιπολίτευση (η κάθε αξιωματική αντιπολίτευση, είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΝΔ, είτε όποια άλλη), κόπτεται πραγματικά για την τυχόν αντιλαϊκότητα των νομοσχεδίων της κυβέρνησης και τη δημοκρατικότητα των διαδικασιών της. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Βούτυρο στο ψωμί της είναι. Πραγματικές ευκαιρίες για «επαναστατική γυμναστική» και ανέβασμα των μετοχών της. Συνήθως τα νομοσχέδια περνάνε με την κυβερνητική πλειοψηφία, ωστόσο αυτοί το παλέψανε. Κάτι φέρνει κι αυτό.

Εδώ όμως παρουσιάζεται επιπλέον μια ανέλπιστη δυνατότητα. Αν η συζήτηση του νομοσχεδίου αναβληθεί ώστε να υπάρχει η άνεση των διαδηλώσεων, και δεδομένου ότι το πότε θα υποχωρήσει η πανδημία αποτελεί τον άγνωστο Χ όλων των εξισώσεων, κανείς δεν ξέρει τι γίνεται αύριο. Εκλογές μυρίζουν. Μπορεί να φτάσει και να μην ψηφιστεί καθόλου. Και ποιος το κατάφερε αυτό; Η αντιπολίτευση ροκανίζοντας τον χρόνο ! Εκεί να δείτε limit-up των αντιπολιτευτικών μετοχών.

Γράφει η Ομάδα Πολιτικής «Ποιοι είμαστε, τι θέλουμε» της πολιτικής κίνησης εΜεις

Μία ακόμη μαραθώνια συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή χρειάστηκε να παρακολουθήσουμε πριν λίγες μέρες, προκειμένου να ενημερωθούμε από τον Πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς της για την αντιμετώπιση της πανδημίας.