Από την ανταπόκριση των πολιτών στα μέτρα που πάρθηκαν για την πανδημία τον περασμένο Μάρτιο φάνηκε ξεκάθαρα ότι η κοινωνία ήταν έτοιμη να ακολουθήσει την κυβέρνηση, όταν αυτή έδειχνε ότι είχε σχεδιασμό και ήταν αποφασισμένη να οδηγήσει τις εξελίξεις αντί να τις ακολουθεί.
Η επικοινωνιακή πολιτική που εφαρμόστηκε δεν έκρυψε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε, αλλά τις εξήγησε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Έτσι κέρδισε την κοινωνική αποδοχή η οποία αποτέλεσε το βασικό συστατικό στοιχείο της πετυχημένης αντιμετώπισης της πανδημίας.

Κάθε φορά σχεδόν κατά τη σύνταξη, τη συζήτηση και την ψήφιση ενός καινούργιου σχεδίου νόμου, παραβλέπονται συστηματικά οι αρχές καλής νομοθέτησης. Κανένας π.χ. από τους 41 νόμους και τις 36 κυρώσεις που ψηφίστηκαν το 2018 δεν πληροί τις προϋποθέσεις καλής νομοθέτησης που ορίζει ο ισχύων (4622/2019) σχετικός νόμος (ΚΕΦΙΜ, Δείκτης Ποιότητας Νομοθέτησης 2018, ανακτήθηκε την 13/10/2020). Αυτό το γεγονός δεν αποτελεί νέο φαινόμενο. Εντάσσεται στις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής έννομης τάξης. Έτσι, τα προβλήματα της κακής νομοθέτησης έχουν τεθεί για συζήτηση στη χώρα μας, καιρό τώρα, από πολλούς πολιτικούς, επιστήμονες, δημόσιους λειτουργούς κλπ.

Δρ. Χ. Μαντάς (*)

Με τις αμερικανικές εκλογές μπροστά μας τίθεται όλο και πιο συχνά το ερώτημα αν πρέπει να αλλάξει το παρόν σύστημα των εκλεκτόρων ή όχι. Η επόμενη κυβέρνηση, εφόσον θα είναι ο Biden, θα είναι μια μεταβατική κυβέρνηση 4 ετών που θα προετοιμάσει το έδαφος για τη νέα γενιά δημοκρατικών πολιτικών πρώτης γραμμής όπως η Κ. Harris, o P. Buttigieg, S. Rice, αλλά ίσως και να δούμε ακόμα και τη Μichelle Obama να διεκδικεί μια θέση στην DC.