Είναι πολιτικά ασύμφορο, κοινωνικά αντιπαθές, απορριπτέο από τα εθνικά στερεότυπα.
Είναι το τεράστιο προφανές θέμα/πρόβλημα για το οποίο όλοι γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν αναφέρει ή/και κανείς δεν θέλει να συζητήσει.
Είναι … ο ελέφαντας στο δωμάτιο.
Ελέφαντας είναι δεν είναι εύκολο να μη τον βλέπεις, συνέχισε να τον αγνοείς ή να δίνεις ρηχές απαντήσεις … μέχρι να σε πατήσει.
Καμία φορά είναι περισσότεροι μέσα στο δωμάτιο.
Ο καλύτερος τρόπος για να μην ακούγεται η αντίθετη άποψη είναι να απαξιώνεται αυτός που την εκφράζει. Ένα ακόμα κοινό της σημερινής κυβέρνησης με την αμέσως προηγούμενη. Εδώ που τα λέμε, ίσως θα ήταν καλύτερο να μετράμε τις διαφορές.
Στην πραγματικότητα Μητσοτάκης και Τσίπρας είναι οι δύο όψεις του ίδιου υποτιμημένου νομίσματος.
“Δέκτης έντονων αποδοκιμασιών από μερίδα κατοίκων της Καρδίτσας έγινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην λαβωμένη από τον “Ιανό” θεσσαλική πόλη”. Μια είδηση που δεν πολυακούσαμε και πολυδιαβάσαμε στα αργυρώνητα ΜΜΕ τα οποία συνεχίζουν με θρησκευτική ευλάβεια να λιβανίζουν τον Μωυσή/ Ηρακλή/ Μαραντόνα (σ.σ. όλα αυτά τα ονόματα έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για να τον χαρακτηρίσουν) πρωθυπουργό μας.
Έχουμε συνηθίσει πια, κι είναι και παγκόσμιο φαινόμενο (ούτε καν πρωτότυποι είμαστε), η εκάστοτε αντιπολίτευση να κατηγορεί την εκάστοτε κυβέρνηση για οποιαδήποτε πραγματική ή φανταστική, μικρή ή μεγάλη σαχλαμάρα γίνεται.
Και φυσικά η κάθε κυβέρνηση, που έχει και την τελική ευθύνη, είναι ο προφανής και εύκολος στόχος. Και ξεχνάμε ότι μια κυβέρνηση στηρίζεται εν πολλοίς (για τις συνηθισμένες τουλάχιστον εργασίες) σε έναν κρατικό μηχανισμό. Και ο κρατικός μηχανισμός έχει βαρέσει διάλυση. Και φυσικά κι αυτό είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Μόνο που η κάθε κυβέρνηση σε αγαστή σύμπνοια με την κάθε αντιπολίτευση, τον κρατικό μηχανισμό τον βλέπει αποκλειστικά σαν ιερή αγελάδα διορισμών και ψήφων. Και οι δικές του ευθύνες παραβλέπονται. Και το πληρώνουμε εμείς.
Η χθεσινή επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Βόρειας Μακεδονίας στην Αθήνα μου φέρνει στο νου τον Γενάρη του 2019. Τότε που τα σχολεία έκλειναν και στα κάγκελα κάποιοι κρεμούσαν το αστέρι της Βεργίνας, ανταποκρινόμενοι στο πνεύμα και πολλές φορές στα λόγια των εν αναμονή υπουργών. Τότε που κάποιοι έριχναν κατάρες και λάσπη σε όποιον μιλούσε για την αξία που θα είχε η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας για την ελληνική εξωτερική πολιτική και για την ελληνική οικονομία. Ήμουνα κάπου εκεί τον Γενάρη του 2019. Γονιός ενός μαθητή που διαφωνούσε με την κατάληψη του σχολείου του. Συνεργάτης ενός πολιτικού αρχηγού που λοιδορούταν γιατί έμενε σταθερός στις εκπεφρασμένες θέσεις του. Ήμουνα απολύτως στη γωνία δηλαδή.
Το δικό μου λοιπόν συμπέρασμα αφορά στην επαν-επινόηση του κέντρου, σε μια προσπάθεια να διεκδικηθεί αυτό από μέσα προς τα έξω, από τους ανθρώπους του και τους ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, όχι να επαναλάβουν.
Το Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: Social-Lib.gr - Google News .
