Η σοσιαλδημοκρατία και ο φιλελευθερισμός είναι και τα δύο παιδιά του διαφωτισμού. Γι αυτό θεωρούνται οι κατευθυντήριες γραμμές ενός προοδευτικού κράτους και της κοινωνίας. Βεβαίως μπορεί η σοσιαλδημοκρατία να είχε πολλές επιτυχίες πριν μερικές δεκαετίες, όμως η η γιγάντωση του κρατισμού επί των ημερών της και η παγκοσμιοποίηση μείωσαν την αποτελεσματικότητά της. Γι αυτό έμεινε και μένει σήμερα μακριά από την εξουσία σε όλη τη δυτική Ευρώπη. Βεβαίως για την μείωση της εκλογικής επιρροής της φταίει και το γεγονός ότι έγιναν πιο συντηρητικοί και αγνόησαν τα αιτήματα των καιρών.

 Η εποχή που η ανάπτυξη των ευρωπαϊκών οικονομιών μετά τον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο έφερε τη δημιουργία ενός πρωτόγνωρου κοινωνικού κράτους, δεν υπάρχει πια. Για να αλλάξει αυτό, χρειάζεται μια πιο φιλελεύθερη εξωστρεφής οικονομία, που να βοηθάει στην παραγωγή νέου πλούτου και που να υπηρετεί συγχρόνως την κοινωνία και όχι το κομματικοποιημένο κράτος, όπως το ζούμε τα τελευταία χρόνια.

Σκεφτείτε ένα καράβι που είναι σχεδιασμένο να ταξιδεύει σε κλειστές θάλασσες, να πρέπει να ταξιδέψει σε ωκεανό, αλλά το 1/3 των επιβατών του να θέλουν να στρίψουν περίπου αριστερά, το άλλο 1/3 να θέλουν να στρίψουν περίπου δεξιά, ενώ το υπόλοιπο 1/3 κάθε φορά που καλείται να πάρει θέση, μια να λέει να στρίψουν περίπου δεξιά και την επόμενη περίπου αριστερά. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό το 1/3 που είχε ρόλο εκκρεμούς άλλαξε στάση και πλέον δεν συμμετέχει στη διαμόρφωση της «πορείας» του καραβιού, αλλά δηλώνει ότι δεν ασχολείται, γιατί πιστεύει ότι όπου κι αν πάει το καράβι η κατάσταση θα μείνει το ίδιο χάλια και δεν μπορεί να αλλάξει. Το ποσοστό μάλιστα αυτό όλο και μεγαλώνει.

Αν και η «ιδεολογία» είναι μια λέξη που επινόησε ο Antoine Destutt de Tracy το 1796, η «μάχη των πολιτικών ιδεολογιών» ξεκίνησε όταν δημιουργήθηκε ο πρώτος οικισμός ανθρώπων, ο πρώτος εργοδότης, ο πρώτος υπάλληλος, το πρώτο πρόσωπο με εξουσία στη ζωή άλλων. Η πολιτική ιδεολογία συνδέθηκε φυσικά και με το σύστημα που χαρακτήριζε. Ξεκίνησε απλά, διακριτά και με όρους οι οποίοι είχαν νόημα και όταν τους ξεστόμιζες ήξερες τι σήμαιναν! Φεουδαρχία, μοναρχία, τυραννία, δημοκρατία. Μετά τα πράγματα έγιναν λίγο πιο πολύπλοκα. Σοσιαλισμός, φιλελευθερισμός, νέο-φιλελευθερισμός, βασιλευομένη δημοκρατία με πολιτικές φιλελεύθερες, προεδρευομένη δημοκρατία με πολιτικές σοσιαλιστικές, δημοκρατία με πολιτικές φασιστικές! Απ’ όλα έχει πια ο μπαξές!