Pin It

Στις συζητήσεις που καθημερινά διεξάγονται στον δημόσιο διάλογο (ηλεκτρονικό και έντυπο) γινόμαστε μάρτυρες κατάθεσης απόψεων που διεκδικούν την Αλήθεια. Την Αλήθεια του γεγονότος ή την Αλήθεια μιας θεωρίας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής κ.α. Ας επιχειρήσουμε αυτήν τη διάκριση.

Μιλώντας για την Αλήθεια ενός γεγονότος, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτή προσεγγίζεται περισσότερο αντικειμενικά. Γιατί περισσότερο και όχι απόλυτα; Γιατί πλαισιώνεται από την ατομική θεώρηση της πραγματικότητας που υπόκειται σε ιδεολογικά και πολιτικά σχήματα σκέψης, τα οποία δημιουργήθηκαν στην πορεία της ζωής μας. Δηλαδή λειτουργούμε ως μεταφραστές γεγονότων. Πολλές φορές βέβαια τα σχήματα σκέψης (ιδεολογικά και πολιτικά) υπερκαλύπτουν και αλλοιώνουν την αντικειμενικότητα του γεγονότος. Αντικειμενικότητα που πλήττεται ακόμη περισσότερο και που μπορεί να διαστρεβλωθεί, όταν στην αφήγησή μας υπεισέρχεται το πολιτικό ή ακόμη και το ατομικό συμφέρον.

Με άλλα λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι βλέπουμε με το μυαλό μας ενώ οι λέξεις μας μεταφέρουν στους άλλους μια εικόνα ενός υποκειμενικού και όχι αντικειμενικού κόσμου.

Ας επικεντρωθούμε στις λέξεις που παρουσιάζουν τον υποκειμενικό μας κόσμο και ας επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε την ένταση που παρατηρείται στο δημόσιο διάλογο, ιδίως στο διαδίκτυο, εξαιτίας αυτών. Λέξεις όπως: «προδότης», «υπερπατριώτης», «σκλάβος», «δούλος», «ελεύθερος», «πρόβατο», μορφοποιούν μέσα στην ίδια κοινωνία ιδεολογικά αντίθετους κόσμους που διεκδικούν την κυριαρχία.

Ουσιαστικά δηλαδή εξαιτίας ενός ιδεολογικού, πολιτικού και ενίοτε ατομικού και συμφεροντολογικού υποκειμενισμού, η κοινωνία διχάζεται σε υπέρμαχους του μοναδικού και αλάθητου «καλού», όπου ο καθένας από την πλευρά του διεκδικεί το ρόλο του «καλού» ενώ ο «αντίπαλος» αξιωματικά είναι ο «κακός».

Στο σημείο αυτό ας εισαγάγουμε στην προβληματική τής συζήτησης τις απόψεις για την Αλήθεια μιας θεωρίας καθώς αυτή αποτελεί το ιδεολογικό θωρηκτό που ισοπεδώνει την όποια αμφιβολία/αμφισβήτηση.

Αν είναι έτσι, τότε η Αλήθεια μιας θεωρίας (πολιτικής, θρησκευτικής, ιδεολογικής κ.α.) δεν πρέπει να προσφέρεται ως ένα καθαγιασμένο αξίωμα που δεν επιδέχεται κριτική ή αλλαγή, αλλά να βρίσκεται σε μια αέναη διαπραγμάτευση με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές ωσμώσεις που λαμβάνουν χώρα καθημερινά στην κοινωνία. Αυτό προϋποθέτει μυαλά διατεθειμένα να θέσουν σε αμφισβήτηση την αυθεντία του εαυτού τους (ιδεολογικά και πολιτικά σχήματα σκέψης), με ανοιχτές πεποιθήσεις που θα διατυπώνουν ερωτήματα στις βεβαιότητές τους. Γιατί η κοινωνία προχωρά με ερωτήματα και όχι με βεβαιότητες. 

Ας αντιπαραβάλουμε τα παραπάνω με όλα όσα διχαστικά συμβαίνουν γύρω μας. Πόσο λυπηρό είναι να βλέπεις μια κοινωνία, όπου κυριαρχεί η κριτική και απουσιάζει η αυτοκριτική, να εξωθείται στο μίσος και στην ποινικοποίηση της αντίθετης άποψης. Αλήθεια…

Λυπάμαι…
το σεβασμό που σταματά στα σύνορα του εαυτού
την κατανόηση που αδειάζει στην εικόνα του καθρέφτη
την αποδοχή που αγκαλιάζει ό,τι της μοιάζει
τις σκέψεις που δεν συναντιούνται
τις έννοιες που δεν γίνονται γέφυρες
τη γνώμη που είναι κουφή
τη γνώση που γεννιέται από κουφές γνώμες
την Αλήθεια που παλεύει με τη μοναξιά της
το Όραμα που χτίζεται με αόρατα υλικά
το παρόν που ζει στο παρελθόν
την κοινωνία που τη χωρίζουν οι Αλήθειες
Αλήθεια λυπάμαι…


google news iconΤο Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: Social-Lib.gr - Google News .

Έγραψαν Πρόσφατα

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Το Social.lib είναι ένας δικτυακός τόπος συζήτησης και ανάδειξης των καθημερινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών ζητημάτων υπό το πρίσμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.