Το άρθρο γράφτηκε στην μνήμη του φίλου και μέντορά μου, Αντώνη Τρίτση που έφυγε νωρίς, ( 7/4/92 ), πριν 31 χρόνια. Τον ευχαριστώ για την ανεκτίμητη προσφορά του στην πολιτική και κοινωνική μου συγκρότηση και θεωρώ χρέος μου να προσπαθώ να αναπαράγω - όπως και όπου μπορώ - την πολιτική του φιλοσοφία.
Το άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στο μεγάλο πρόβλημα των ημερών και βασίζεται εν πολλοίς στις ιδέες του Αντώνη Τρίτση και στα κείμενά του, απο το 1989.
Προσπαθεί να εξηγήσει την ανεπάρκεια και την ‘’ αιτία ‘’ για τις διαχρονικές παθογένειες του Ελληνικού Κράτους που οδήγησαν και στο τραγικό δυστύχημα με τα 57 θύματα των Ελληνικών Σιδηροδρόμων στα Τέμπη.
Αποτελεί δε την προσωπική μου ‘’κατάθεση‘’ , σε έναν εποικοδομητικό διάλογο που πρέπει να ξεκινήσει στην κοινωνία με θέμα, ‘’.. τις πταίει .. και τι μέλλει γενέσθαι ..‘’
Το ‘’πελατειακό σύστημα‘’ και το ‘’ κόμμα ‘’ είναι οι βασικές αιτίες που εμποδίζουν την Ελλάδα να μπει στη σύγχρονη εποχή.
Το ‘’κράτος‘’ εκτός από κινητήρια δύναμη ανάπτυξης ήταν και η αιτία της υπανάπτυξης στη χώρα, ενώ ταυτόχρονα απετέλεσε στη συνείδηση του λαού μας το μέσο για τη ‘’θεραπεία‘’ των επιπτώσεων …της υπανάπτυξης.
Το αίτιο που επιτρέπει στο ‘’κράτος‘’ να έχει αυτόν τον διττό ρόλο, είναι η «πολιτική» που ασκείται στη χώρα μας, μέσα από την ένταξη των πολιτών στα ελληνικά παραδοσιακά Κόμματα.
Η ένταξη στα κόμματα γινόταν και γίνεται με την προσδοκία το κόμμα να καταλάβει κάποτε την κρατική εξουσία και να ανταποδώσει στα μέλη του τα ‘’οφέλη‘’ από τη νομή της.
Η διαχείριση του κράτους ‘’λάφυρου‘’ απο το κόμμα που κέρδιζε τις εκλογές και σχημάτιζε κυβέρνηση, δεν γινόταν για την Ανάπτυξη και το Δημόσιο Συμφέρον της χώρας και της Κοινωνίας, αλλά για την εξυπηρέτηση της επιβίωσης και αναπαραγωγής του, φροντίζοντας κυρίως να δημιουργήσει ‘’πελατειακά‘’ τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες για την επανεκλογή του.
Το κυβερνών ‘’Κόμμα‘’ χρησιμοποιεί τις Ανεξάρτητες Αρχές, τους Θεσμούς ( Δικαιοσύνη – Συνδικαλισμό – Αυτοδιοίκηση ) και το διοικητικό σύστημα του Δημόσιου Τομέα αναξιοκρατικά στελεχωμένους και διοικούμενους απο δικούς του ανθρώπους, με σκοπό να δημιουργήσει κομματικά οφέλη και συνθήκες …επανεκλογής.
Ουσιαστικά το ‘’κόμμα‘’ εμπόδιζε τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη του κράτους και φρόντιζε τη συντήρηση και την ανάπτυξη του ‘’κόμματος‘’ μέσα από τη διαχείριση του κράτους .
‘’.. Ο βουλευτής η ακόμα καλύτερα ο υπουργός είναι το σημείο της ιδιοτελούς επαφής πολίτη και κράτους. Έτσι γεννήθηκε ένα πρωτοφανές κομματικό σύστημα συναλλαγής που φτάνει να εμπορεύεται συνειδήσεις, ένα πελατειακό σύστημα που αποτελεί μομφή για την ελληνική κοινωνία και στίγμα για την ελληνική ιστορία που γέννησε την ιδέα της Πολιτείας και του Πολίτη..’’ σελίδα 30 στο ‘’ Και όμως Υπάρχει Δρόμος ‘’
Έγραφε απο το 1989 ο Αντώνης Τρίτσης στην Ριζοσπαστική του πρόταση για την Ελληνική Κοινωνία, μέσα απο το βιβλίο του … ‘’Και όμως Υπάρχει Δρόμος ‘’ :
"Η παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος ξεκινά απο την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους και απο τον Ιωάννη Κωλέττη (τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό 1834-1844) που ονόμασε ‘’ ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ’’ τους οπαδούς του, σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες και απαίτησε ... να διοριστούν πρώτοι... στο νεοσύστατο Ελληνικό Δημόσιο (!) και συνεχίζεται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα."
Από τη μεταπολίτευση (1974) μέχρι σήμερα κυβέρνησαν εναλλάξ και διαδοχικά Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και δεν .. άλλαξαν τίποτα στο Ελληνικό Δημόσιο και στο Ελληνικό Κράτος για να διατηρήσουν τον κομματικό στρατό των Δημοσίων Υπαλλήλων καλά ταϊσμένο και τις δομές του κρατικού μηχανισμού έτοιμους προς ψηφοθηρία.
Οι πολίτες «πελάτες», ψηφοφόροι και θύματα μαζί, αποτελούν - ίσως και χωρίς να το θέλουν - το μεγάλο εμπόδιο στο πολιτικό δημοκρατικό και ιδεολογικό εκσυγχρονισμό της χώρας για δύο λόγους:
Πρώτον:
Διαμορφώνουν τον ‘’χαρακτήρα‘’ των κομμάτων, ώστε να στοχεύουν στην εξυπηρέτησή τους, διογκώνοντας αντιπαραγωγικά και αντικοινωνικά το κράτος, εμποδίζοντας την απογείωση της αναπτυξιακής διαδικασίας που έχει άλλες προϋποθέσεις, μακροχρόνιες απαιτήσεις και σχεδιασμούς που ίσως να ενέχουν και πολιτικό κόστος αν εφαρμοστούν.
Δεύτερον:
Εισήγαγαν και εγκατέστησαν στο πολιτικό γίγνεσθαι τον όρο του ‘’πολιτικού κόστους‘’, τον φραγμό που τοποθετεί το πελατειακό κομματικό σύστημα σε κάθε διατύπωση μιας προοδευτικής εκσυγχρονιστικής πολιτικής ή οικονομικής ιδέας. Γιατί μέσα απο την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών και ιδεών, βλέπει τον αφανισμό και την αυτοκατάργηση του συστήματος ‘’εξυπηρέτησης πελατών – ψηφοφόρων‘’ σαν κυρίαρχο σύστημα της πολιτικής δράσης των κομμάτων.
Το αναχρονιστικό κομματικό ‘’πελατειακό‘’ σύστημα αναδεικνύει εκείνους που το υπηρετούν και αποβάλλει τους υπόλοιπους.
Έχουμε πολλά παραδείγματα πολιτικών προσωπικοτήτων που χάθηκαν από το προσκήνιο γιατί πρόδωσαν αυτήν τη σχέση ’’συναλλαγής‘’ και λειτούργησαν χωρίς τον υπολογισμό του πολιτικού κόστους:
- Αναστάσιος Πεπονής μετά την εφαρμογή του ΑΣΕΠ το 1994.
- Τάσος Γιαννίτσης το 2001, με τη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό επί Σημίτη που δεν κατόρθωσε να εφαρμοστεί τότε, με τις γνωστές μετέπειτα καταστροφικές οικονομικές συνέπειες στη χώρα.
- Αντώνης Τρίτσης με τη θυσία του το 1987-1988 στη διαμάχη μεταξύ πολιτείας και εκκλησίας για το νομοσχέδιο σχετικά με τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, που αναίρεσε ο Α. Παπανδρέου.
Κι αντίστοιχα πολλά παραδείγματα πολιτικών προσώπων που αναδείχθηκαν, μεγαλούργησαν και εξασφάλισαν τη διαχρονική τους παρουσία στο πολιτικό γίγνεσθαι μέσα από το ρουσφέτι και την πελατειακή συναλλαγή με τους «πελάτες» ψηφοφόρους.
Για να πολιτευτείς με επιτυχία στην Ελλάδα, εξακολουθεί να μην έχει σημασία η επάρκεια και ο πολιτικός σου λόγος, αλλά τα χρήματα, οι ‘’κουμπαριές’’, οι ‘’χορηγοί ‘’ και να είσαι γόνος …κάποιων οικογενειών (τα πολιτικά τζάκια).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ευρυτανία και η οικογένεια Μπακογιάννη.
Η περιοχή (Ευρυτανία) έχει φανερά σημάδια πληθυσμιακής συρρίκνωσης, υπανάπτυξης και παρακμής τα τελευταία 25 χρόνια και ταυτόχρονα εξασφαλίζει την πολιτική παρουσία, ανέλιξη και εξέλιξη των μελών της οικογένειας Μπακογιάννη στην κεντρική πολιτική σκηνή και σε καθοριστικές πολιτικές θέσεις ευθύνης, όχι εξαιτίας του αποτελεσματικού αναπτυξιακού έργου που προσέφεραν σε αυτήν, αλλά της ισχυρής ‘’πελατείας ‘’, μέσω διορισμών, ρουσφετιών και ‘’ πελατειακής ‘’ συναλλαγής πολιτών – κράτους – κόμματος.
Το ‘’σύστημα‘’ αυτό τελικά διαπλάθει τη συνείδηση και τις αξίες των πολιτών και το ύφος και τον χαρακτήρα των πολιτικών που εφαρμόζοντας και προσαρμόζοντας τη συμπεριφορά τους στο σύστημα, οδηγεί τη χώρα να έχει πολιτικό προσωπικό ανεπαρκέστατο, αλλά ειδικό στη ρουσφετολογική …συναλλαγή.
Τα σημερινά ‘’ κόμματα ‘’ ανεξαρτήτως ιδεολογικής ταυτότητας, λειτουργούν πανομοιότυπα αντιγράφοντας την ιεραρχική δομή του κράτους το οποίο στοχεύουν να καταλάβουν με σκοπό τη νομή του και τελικά αποτελούν τη ‘’ρίζα‘’ του πολιτικού προβλήματος της χώρας.
Κατά το πρότυπο της κρατικής συγκρότησης τα ελληνικά κόμματα χαρακτηρίζονται κυρίως απο τον αυταρχισμό της κορυφής, την υποταγή της βάσης στα κελεύσματα του αρχηγού, την έλλειψη εσωτερικών δημοκρατικών διαδικασιών.
Αυτή η συναλληλία (κράτους – κόμματος), αποτελεί το βασικό στοιχείο που παρεμποδίζει τη δημοκρατική και προοδευτική εξέλιξη της Ελληνικής Κοινωνίας και τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Πολιτείας .
Στο ίδιο βιβλίο του ‘’.. Και όμως Υπάρχει Δρόμος ‘’ ο Αντώνης Τρίτσης το 1989 έγραφε :
‘’ Η αλήθεια όλων των Ελληνικών Κομμάτων - ‘’αριστερών , ‘’κεντρώων‘’,‘’δεξιών‘’ – αποκαλύπτεται όταν κάποιο φτάσει στους μοχλούς της εξουσίας, στην κυβέρνηση, στην αυτοδιοίκηση, στον συνεταιρισμό, στον σύλλογο, στο πανεπιστημιακό τμήμα. Η λειτουργία είναι πανομοιότυπη και πάντα πελατειακού – πατερναλιστικού χαρακτήρα. Ποτέ δεν χαρακτηρίζεται απο ισοπολιτεία και οπωσδήποτε ποτέ από αξιοκρατία, γιατί αυτό θα έθετε σε δοκιμασία την κομματική ιεραρχία που ούτε αυτή χαρακτηρίζεται απο «αξιοκρατία» Η μετριοκρατία στην καλύτερη περίπτωση, αν όχι η αναξιοκρατία, κυριαρχεί στα ελληνικά κόμματα…’’ (… σελίδα 32 )
Απο τότε μέχρι σήμερα, ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα και είναι σαφές ότι η βάση του προβλήματος της υπανάπτυξης της χώρας είναι τα ‘’κόμματα‘’ και οι ‘’πελατειακές σχέσεις‘’ συναλλαγής κομμάτων – ψηφοφόρων).
Η ανατροπή αυτής της σχέσης, η δημιουργία και επικράτηση κομμάτων με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και αξιακό σύστημα θα επιφέρει ένα σοβαρό πλήγμα στο πελατειακό σύστημα λειτουργίας της πολιτικής ζωής και στη συναλληλία κόμματος – κράτους, ανοίγοντας ταυτόχρονα διάπλατα τον δρόμο της λύσης !
Το Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: 
