Είναι γεγονός πως ο Ερντογάν είναι πολύ μεθοδικός, πως λειτουργεί πάντα βάσει σχεδίου. Ενός σχεδίου που έχει στόχο την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όχι με όρους πολεμικής κυριαρχίας αλλά με όρους σχηματισμού ενός οθωμανικού τόξου όπου τα κράτη που θα είναι μέσα θα ελέγχονται από την Τουρκία. Δεν λειτουργεί επειδή νιώθει πολιτική πίεση στο εσωτερικό της χώρας του. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, γιατί είναι χρήσιμο να αξιολογήσουμε τις προθέσεις του, ώστε να οριοθετήσουμε και το πρόβλημα.
Για να πετύχει αυτό τον στόχο βέβαια, όπου χρειαστεί θα κάνει χρήση και όπλων. Προσέξτε το όπου χρειαστεί όπως π.χ. στην Λιβύη. Το ερώτημα είναι, θα χρειαστεί να κάνει κάτι αντίστοιχο και στο Αιγαίο; Η απάντηση μπορεί να δοθεί με νέο ερώτημα. Υπάρχει άλλος τρόπος για να δημιουργήσει τετελεσμένο γεγονός; Όχι. Γιατί να το κάνει; Για να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις πιστεύοντας ότι θα είναι από την πλευρά του ισχυρού. Κρατήστε το αυτό… από την πλευρά του ισχυρού.
Γιατί τώρα; Γιατί έχει την εύνοια/ανοχή του Τράμπ. Θα συνεχίσει για πολύ καιρό να ισχύει αυτό; Μάλλον όχι εάν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις και τον Δεκέμβριο αλλάξει ένοικο ο Λευκός Οίκος. Άρα ο Ερντογάν γνωρίζει πως αν θέλει να δρομολογήσει διαδικασίες στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να το κάνει μέχρι τον Δεκέμβριο.
Επομένως, η ένοπλη εμπλοκή μοιάζει αναπόφευκτη. Ίσως και όχι. Γιατί;
Στην προεδρία της Ε.Ε. είναι η Γερμανία η οποία δεν θέλει σε καμία περίπτωση την περίοδο που προεδρεύει να δημιουργηθεί θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Αν γίνει κάτι τέτοιο η Μέρκελ θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στις στενές παραδοσιακές οικονομικές σχέσεις που έχει με την Τουρκία και την θεσμική υπεράσπιση ενός κράτους μέλους της Ε.Ε. και αυτό δεν το θέλει. Επιπλέον, η Γαλλία βλέπει να πλήττονται τα συμφέροντα της στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό είναι αιτία σκληρής αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων. Η στάση της είναι πλέον εμφανής μετά την ανοιχτή ανακοίνωση υποστήριξης στην Ελλάδα. Αυτό το συνυπολογίζει η Γερμανία καθώς σε ένα πιθανό θερμό επεισόδιο δεν μπορεί η Γαλλία να προωθεί την ενεργό υποστήριξη της Ελλάδας και η Γερμανία να είναι ουδέτερη. Θα δημιουργηθεί πρόβλημα στην συνοχή της Ε.Ε.
Αυτό δεν το θέλει ούτε ο Μακρόν ούτε η Μέρκελ. Απόδειξη, η συμπόρευση και η επιμονή τους για το χρηματοδοτικό πακέτο ως απάντηση στην οικονομική κρίση εξαιτίας της πανδημίας. Δεν έγιναν μαραθώνιες διαπραγματεύσεις ώστε να παραμείνει ζωντανό το όραμα της ενωμένης Ευρώπης για να τις θυσιάσουν στον μεγαλοϊδεατισμό του Εντρογάν. Επίσης, κανένας τους δεν θέλει την αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας την οποία μεθοδικά προσπαθεί να επιτύχει ο Ερντογάν. Αυτά είναι τα όπλα μας τα οποία συστηματικά σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο θα πρέπει να αναδείξουμε.
Σε πολιτισμικό/θρησκευτικό επίπεδο θα πρέπει να κινητοποιηθούν οι θρησκευτικοί ηγέτες του κόσμου, στα πλαίσια του διαλόγου που έχουν αναπτύξει για την ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών και των πολιτισμών και να καταδικάσουν την πολιτισμική επίθεση του Ερντογάν στο ναό της Αγίας Σοφίας ως μία επίθεση στο ιστορικό σύμβολο της αδιαίρετης χριστιανοσύνης. Σε αυτή μπορεί να πρωτοστατήσει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, το κύρος του οποίου είναι παγκόσμιας εμβέλειας.
Εάν επιτύχουμε με διπλωματικά και πολιτικά μέσα την αποτροπή ενός θερμού επεισοδίου, θα πρέπει να συνεχίσουμε την πολιτική της αναβλητικότητας; Σαφέστατα και όχι. Στο σημείο που φτάσαμε, η δική μας επιτυχία θα είναι αποτυχία του Ερντογάν. Την περίοδο αυτή θα είναι και η καλύτερη στιγμή για να πιέσουμε και να ξεκινήσουμε επαφές με την Τουρκία για να ορίσουμε τις διαφορές μας. Αυτή την φορά όχι από την πλευρά του ανίσχυρου αλλά ούτε και του ισχυρού. Εφόσον ορίσουμε τις διαφορές μας, θα πρέπει να προσφύγουμε στη Χάγη. Εκεί θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι σε όλα τα θέματα δεν θα υπερισχύσουν οι δικές μας θέσεις. Θα υπάρξουν κοινοί συμβιβασμοί. Θα υπάρξει μέση λύση και ως μέση λύση θα πρέπει και εμείς να ξεχάσουμε τους δικούς μας μεγαλοϊδεατικούς μύθους. Μύθοι που μεγάλωσαν και έθρεψαν την πατρίδα μας στο παρελθόν, αλλά είναι τελείως ανεπίκαιροι στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον που προτάσσει την ειρηνική επίλυση των διαφορών έναντι των πολέμων.
Αντίλογος είναι η αναβλητικότητα ή η αναβλητικότητα που θα καταλήξει σε πόλεμο. Επιλέξτε!!!
Πρώτη δημοσίευση στο TheCaller
Το Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: 
