Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, πριν 2 ημέρες σε ένα άρθρο του στην Καθημερινή, έδωσε τη δική του διεισδυτική ματιά πάνω στην συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο. Στο άρθρο του με τίτλο Επτά κρίσιμα σημεία της συμφωνίας Ελλάδας - Αιγύπτου υπέδειξε με σαφήνεια προς την ελληνική κυβέρνηση τις ασάφειες και τα μειονεκτήματα της εν λόγω συμφωνίας. Και την κάλεσε να λάβει υπ' όψιν της αυτά τα 7 σημεία στην κύρωση της σχετικής συμφωνίας από την Βουλή των Ελλήνων. Πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση θα τον ακούσει. Να γιατί:
Στο 7ο σημείο ο Βαγγέλης Βενιζέλος αναφέρει πως η συνθήκη έχει ένα σημαντικό κενό. Όπως γράφει «δεν περιέχει ρήτρα προσφυγής ούτε σε διαιτησία ούτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αντιθέτως η εισαγόμενη προς κύρωση Ελληνο-Ιταλική συμφωνία προβλέπει στο άρθρο 4 ότι αν οι διπλωματικές προσπάθειες δεν ευδοκιμήσουν μετά από τέσσερις μήνες θεμελιώνεται δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.»
Συνεπώς υποδεικνύει και ορθώς στην Κυβέρνηση να γίνει και στην Ελληνο-Αιγυπτιακή συμφωνία η ίδια πρόβλεψη, καθώς «η Ελλάδα αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όταν δεν επιτυγχάνεται συμφωνία οριοθέτησης».
Και η προσφυγή στην Χάγη, σαν ο μόνος τρόπος επίλυσης διαφορών μεταξύ κρατών, μαζί με την διαιτησία, αν δεν καταλήξουν οι συνομιλίες σε συμφωνία είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα την απέρριπτε η Τουρκία. Θα είναι ευτυχής έργο αν συμπεριληφθεί και στην συμφωνία με την Αίγυπτο για να δείξουμε παντού πως συμπεριφέρονται τα κράτη που σέβονται το διεθνές δίκαιο.
Αν πάμε στην Χάγη για την ολοκλήρωση της συμφωνίας για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, τότε η Τουρκία με τη Λιβύη εννοείται ότι θα προσέφευγαν κι αυτές αφού είναι εμπλεκόμενα μέρη.
Ο Βενιζέλος είναι ένας ευφυής πολιτικός. Κατάλαβε λοιπόν ότι η συμπλήρωση της συμφωνίας είναι ένας έμμεσος τρόπος να «συρθεί» η Τουρκία στην Χάγη. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιβεβαιώσει στην διεθνή κοινότητα τον χαρακτηρισμό τού διεθνούς ταραξία.
Βεβαίως, η ιστορία των αποφάσεων της Χάγης μας δείχνει ότι δεν δίνει πλήρη επήρεια υφαλοκρηπίδας στα νησιά, όπως και δεν θα μας δικαιώσει 100%. Το γνωρίζουμε, αλλά δεν σημαίνει ότι αρνούμαστε γι αυτό την προσφυγή στην Χάγη. Το Δικαστήριο δεν κρίνει με βάση «απαράγραπτα δικαιώματα», αλλά με τα νομικά εργαλεία που διαθέτει και την νομολογία του. Όμως με τις αποφάσεις του θέτει τέρμα σε μακροχρόνιες αντιδικίες μεταξύ κρατών. Αυτό το γνώριζαν και το γνωρίζουν όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις που είχαν υιοθετήσει την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο.
Συγχρόνως, υπάρχουν και άλλα μειονεκτήματα της συμφωνίας. Σύμφωνα με το άρθρο 1 & δ "Η όποια επέκταση δυτικά και ανατολικά της συμφωνίας, θα πρέπει να συμφωνηθεί από τις δυο χώρες". Δηλαδή, χωρίς την Αίγυπτο και εμμέσως και της Τουρκίας, δεν θα υπάρξει καθορισμός της ΑΟΖ όλης της Ρόδου και το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Και αν η Αίγυπτος τα βρει κάποια στιγμή στο μέλλον με την Τουρκία, τι θα γίνει; Δεν θα υπάρχει ποτέ καθορισμός αυτής της ΑΟΖ;
Τι πρέπει να γίνει, άμεσα;
Η Τουρκία κάνει έρευνες σε υφαλοκρηπίδα που δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα με νόμο κατοχυρώσει - ενώ μπορούσαμε. Και γι αυτό φαίνεται στη διεθνή σκηνή να μην μας ανήκει.
Άρα η κυβέρνηση πριν φθάσουμε στην σύγκρουση και αναγκαστούμε να συρθούμε στον διάλογο, με τις χειρότερες προϋποθέσεις, να ανακηρύξει τώρα την δική μας ΑΟΖ, με επίσημη κατάθεση των ναυτικών συντεταγμένων από τον 26ο μέχρι τον 30ο Μεσημβρινό και πρόσκληση στις χώρες που έχουμε αλληλεπικαλυπτόμενες ΑΟΖ για διμερείς ή πολυμερή συμφωνία καθορισμού των θαλάσσιων ζωνών με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, όποιες χώρες δεν έρθουν, πρόταση να πάμε στην Χάγη.
Πηγές:
Το Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: 
