Νίκη της Δημοκρατίας. Γιατί, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, στη Δημοκρατία δεν χωρούν όλες οι απόψεις. Δεν χωράει ο Ναζισμός, μια ιδεολογία που προκάλεσε δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και αμαύρωσε την ιστορία της Ανθρωπότητας με το έγκλημα του Ολοκαυτώματος. Νίκη της Δημοκρατίας σημαίνει de facto ήττα του Ναζισμού.
Νίκη της ελληνικής δικαιοσύνης, που έχει τόσο αμφισβητηθεί διαχρονικά και -μεταξύ μας- πολλές φορές όχι άδικα.
Νίκη του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν, των αιγυπτίων ψαράδων, των παιδιών του ΠΑΜΕ και αγνώστου αριθμού μεταναστών, αντιφασιστών αλλά και απλών πολιτών που έπεσαν θύματα της νεοναζιστικής βίας. Νίκη φυσικά της Μάγδας και του Χαντίμ Χουσεΐν (πατέρα του Σαχζάτ), δύο συγκλονιστικών, ηρωικών μορφών, που σήμερα ένιωσαν μια κάποια δικαίωση για τον χαμό των παιδιών τους.
Νίκη των χιλιάδων απλών πολιτών που μαζεύτηκαν σήμερα μπροστά στο Εφετείο αλλά και συνολικά εκείνων που όλα αυτά τα χρόνια πολέμησαν με τον τρόπο τους τη νεοναζιστική οργάνωση που πάσχιζε να πλασαριστεί ως "πολιτικό κόμμα".
Ένα μεγάλο μπράβο στους δικηγόρους πολιτικής αγωγής, τα μέλη του δικαστηρίου και -κυρίως- την πρόεδρο, Μαρία Λεπενιώτη, που στέλνει τους χρυσαυγίτες στην μπουζού. Μπράβο φυσικά και στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και στον Νίκο Δένδια προσωπικά, που το 2013 στήριξαν τις αρχές και τους δικαστικούς λειτουργούς στο τιτάνιο έργο της εξάρθρωσης της πιο επικίνδυνης εγκληματικής οργάνωσης που γνώρισε ποτέ η χώρα.
Φυσικά, η νίκη αυτή δεν αρκεί. Το πρόβλημα δε λύνεται με την -αγνώστου διάρκειας- φυλάκιση του Νίκου Μιχαλολιάκου και της παρέας του. Ανάμεσά μας ζουν και αναπνέουν 400.000 χιλιάδες μιάσματα που τίμησαν με την ψήφο τους ξανά και ξανά το φασιστικό μόρφωμα. Το γεγονός πως οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σήμερα βρει καταφύγιο σε πιο mainstream κόμματα τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους. Απέναντί μας υπάρχουν επίσης ένα μάτσο χαρτογιακάδες που, ακόμα και τώρα, ωρύονται για "συνταγματικές εκτροπές" για "χειραγώγηση της δικαιοσύνης" ενώ μέχρι χθες κράδαιναν στα μούτρα μας το "τεκμήριο της αθωότητας" το οποίο ξαφνικά θυμήθηκαν για τους ναζήδες. Και φυσικά, συνένοχοι (sic) των Ναζί είναι όλοι εκείνοι που στο άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης οι μόνες λέξεις που βρήκαν να πουν ήταν "17 Νοέμβρη", "Marfin", "Στάλιν" και δε συμμαζεύεται, ικανοποιώντας τις, αντιαριστερές- ή πιο σωστά αντιδημοκρατικές εμμονές τους.
Η νίκη αυτή δεν αρκεί. Οφείλουμε να συνεχίσουμε.
