Όταν εγώ ο μεγαλωμένος στο αστικό κέντρο ήρθα σε επαφή με ανθρώπους της υπαίθρου, συνειδητοποίησα ότι οι συμπατριώτες μας στα χωριά δεν ταίριαζαν καθόλου με τον ιδεότυπο του οικολόγου που είχα διαμορφώσει στο μυαλό μου για αυτούς. Τους φανταζόμουν να σέβονται και να αγαπούν τα δάση, να μεριμνούν για τα ζωντανά, τόσο τα δικά τους όσο και τα άγρια που ζουν ελεύθερα μέσα σε βουνά, κοιλάδες και λαγκάδια. 

Η εικόνα που με σοκ διαπίστωσα ότι κυριαρχεί στον απλό κτηνοτρόφο και αγρότη της επαρχίας είναι εκείνη ενός επιβήτορα του περιβάλλοντος. Στη λογική του απλού επαρχιώτη το περιβάλλον είναι ένα εργαλείο που δημιουργήθηκε για να τον υπηρετεί χωρίς καμία προϋπόθεση, χωρίς καμία αρχή.

Χαρακτηριστική είναι η συζήτηση, στην οποία υπήρξε αυτήκοος μάρτυς όχι μία φορά, ανάμεσα σε βοσκούς σχετικά με τη διαχείριση των ενοικιαζόμενων βουνών για τη βοσκή των ζώων τους. Είναι γνωστό ότι στην ιδιοκτησία μου μπορεί να έχω μία πλαγιά ενός βουνού η οποία δεν καλλιεργείται και προσφέρεται μόνο για βοσκή. Αυτήν λοιπόν, αν ο ίδιος δεν έχω κοπάδια, τη νοικιάζω σε ετήσια ή πενταετή βάση σε κάποιον βοσκό από τον οποίο πληρώνομαι είτε σε χρήμα είτε συνηθέστερα σε είδος, σε αγροτικά προϊόντα. Μπορεί για παράδειγμα ανά έτος τα παίρνω 50 κιλά τυρί (το νούμερο είναι τυχαίο, γιατί δεν θυμάμαι αυτή τη λεπτομέρεια από τις συζητήσεις στις οποίες ήμουν παρών).

Σε κάποια διαφωνία και οριστική ρήξη ανάμεσα σε μισθωτή και εκμισθωτή μιας πλαγιάς άκουσα τον μισθωτή να λέει στην παρέα: Εγώ θα του το πάρω τζάμπα. Θα του το κάψω και έπειτα θα μπορώ στο καμένο να τα βοσκήσω χωρίς καμία αμοιβή ή επίπτωση. 

Γιατί τα σημειώνω αυτά σήμερα; Επειδή ολοένα και περισσότερες είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες συλλαμβάνονται βοσκοί, κατά κύριο λόγο, αλλά και γεωργοί εναντίον των οποίων απαγγέλλονται κατηγορίες για πυρκαγιές σε δάση και σε αγροτικές εκτάσεις. Αυτές οι πυρκαγιές δεν είναι σε μεγάλο ποσοστό εξ αμελείας, δεν προέρχονται από απροσεξία. Είτε θέλει να καθαρίσει το χωράφι του χωρίς να πληρώσει αμοιβή εργατών είτε θέλει να εκμεταλλευτεί έναν άλλο παρακείμενο χώρο ο οποίος δεν του ανήκει, όπως για παράδειγμα το παρακείμενο δασάκι. Αν αυτό καεί, και ξύλα εύκολα θα βγάλει για τον χειμώνα του και σε πέντε χρόνια θα το κάνει προσάρτημα στο διπλανό χωράφι του. 

Η περιβαλλοντική συνείδηση επομένως η οποία καλλιεργείται στον όποιο βαθμό στα σχολεία δεν έχει φτάσει και δεν έχει επηρεάσει σχεδόν καθόλου ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ζουν μέσα στη φύση και ζουν από αυτήν. Αυτοί εξακολουθούν να την αντιμετωπίζουν σαν κάτι που μπορούν να το εκμεταλλευτούν χωρίς όρους και όρια.