Έξω από το ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Απόψε, Κυριακή βράδυ 14 Νοεμβρίου, έξω από το υπέροχο κτίριο του ΟΛΥΜΠΙΟΝ, στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αντιεμβολιαστών οι οποίοι εμπόδιζαν τους φιλότεχνους να εισέλθουν στον χώρο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πετούσαν χάρτινα τρικάκια, χόρευαν σαν χιμπατζήδες και τραγουδούσαν ...αντιστασιακά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Πρόκειται για μία σειρά από φαινόμενα και συμπεριφορές που δημιουργούν την αίσθηση ότι μία τέλεια σύγχυση έχει επικαλύψει τον πολιτισμό, την πολιτική καθώς και την ιστορία αυτού του τόπου. Είναι γεγονός ότι η κληρονομιά που είχε συνδεθεί με την αντίσταση εναντίον της δικτατορίας και με τους αγώνες για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των προηγούμενων δεκαετιών την τελευταία δεκαετία έχει γίνει αντικείμενο υπεξαίρεσης και η πλαστογράφηση της ιστορίας και του πολιτισμού από αντιδημοκρατικές και ακροδεξιές ομάδες οι οποίες μέσα στη βαθιά αμορφωσιά και πολιτική σύγχυση που τις διακατέχουν καπηλεύονται και εκμεταλλεύονται ανερυθρίαστα όλο το πολιτιστικό απόθεμα, όλη την πολιτιστική παραγωγή του τόπου που δημιουργήθηκε στην προσπάθεια για την ελευθερία και την απόσειση της δικτατορίας.

Τις πταίει; Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την παραχάραξη και την πλαστογράφηση της πολιτιστικής παραγωγής των δημιουργών του τόπου μας;

Οι ρίζες αυτής της νόθευσης και υπεξαίρεσης των μορφωτικών αγαθών που παρήγαγε ο τόπος από τους εχθρούς της δημοκρατίας και των ελευθεριών, από τους οπαδούς των ακροδεξιών εγκληματικών συμμοριών που ευτυχώς αυτήν την περίοδο βρίσκονται στις φυλακές, οι ρίζες λοιπόν αυτού του φαινομένου πρέπει να αναζητηθούν στη λυμφατική και άνυδρη παιδεία πού παρέχουν τα σημερινά σχολεία στα παιδιά και τους νέους μας. Πριν λίγες μέρες διδάσκοντας ένα κείμενο ποιητικό σε τάξη του σχολείου μου και μιλώντας για τον πολιτισμό ρώτησα τα παιδιά μου αν γνωρίζουν τον Στάθη Ψάλτη. Σχεδόν όλα απάντησαν καταφατικά. Ακολούθως ρώτησα αν γνωρίζουν τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Κανένα παιδί δεν τον γνώριζε.

Ευθυνόμαστε λοιπόν εμείς, οι γονείς και οι δάσκαλοι των σχολείων, για την παιδεία που δεν προσφέρουμε και για τη στεγνή εκπαίδευση που παρέχουμε αντί για καλλιέργεια.

Ωστόσο, πρέπει να γίνει μία διάκριση. Πολλοί συνάδελφοι στα νηπιαγωγεία, στα δημοτικά και στη μέση εκπαίδευση κάνουν θαυμάσια δουλειά και χρησιμοποιώντας ακόμη και πολύ σύγχρονες διδακτικές μεθόδους καλλιεργούν σε ικανό αριθμό μαθητών τις ευαισθησίες και την αισθητική καθώς και την αγάπη για τα δικαιώματα και τη δημοκρατία.

Όμως στη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών, των αυριανών δηλαδή πολιτών και ψηφοφόρων, τις μορφωτικές και αισθητικές αξίες διαμορφώνει και εγκαθιστά αυτό που ονομάζουμε μαζική κουλτούρα ή βιομηχανία του θεάματος. Απέναντι σε αυτό το πολύ ισχυρό κύμα κακογουστιάς και εμπορευματοποιημένης δήθεν τέχνης, χρειάζεται πανστρατιά από όλους τους φορείς αγωγής, από την οικογένεια, το σχολείο καθώς και από την κοινότητα των ανθρώπων των τεχνών και των επιστημών.

Κάτι τέτοιο δεν γίνεται παρά μόνο από μεμονωμένους δασκάλους και καλλιτέχνες. Ωστόσο δεν μπορούμε να εξισώνουμε όλους τους λειτουργούς της εκπαίδευσης και της τέχνης και να εκμηδενίζουμε τις προσπάθειες και τα αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών. Αν ξεφυλλίσουμε τα προγράμματα των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων που παρέχουν στους δημότες τους κατά τη θερινή περίοδο οι δήμαρχοι, θα διαπιστώσουμε ότι οι Ψωμιάδηδες και οι «δημοκρατικοί» δήμαρχοι προσφέρουν συναυλίες από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των παραλιακών καψουρομάγαζων και παραστάσεις του ποδαριού από πρωταγωνιστές δημοφιλών τηλεοπτικών σειρών. Προσφέρουν δηλαδή την ευκαιρία σε όλους αυτούς να κάνουν αρπαχτές συνδυάζοντάς τες με τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να ερμηνευθεί η ύπαρξη ενός τόσο ισχυρού κινήματος σκοταδισμού, αντιεμβολιαστών και οπαδών μεσαιωνικών δεισιδαιμονιών.

Συγγραφή Άρθρου

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ