Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις της άτυχης χώρας μας έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Η αλήθεια είναι πως αν εξαιρέσεις δυο- τρία ονόματα τύπου Πιερρακάκη τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Νέα Δημοκρατία μοιράζονται τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά: Εθνικισμός, λαϊκισμός, κρατισμός, αναξιοκρατία, ρουσφετολογία και φυσικά η αιώνια δικαιολογία “Για όλα φταίνε οι προηγούμενοι”. Αυτό όμως που πραγματικά ενώνει την δήθεν Αριστερά του Αλέξη με τον δήθεν Φιλελευθερισμό του Κυριάκου είναι μια κάποια αντιπάθεια των δυο αυτών μορφωμάτων προς τη Δημοκρατία.
Δεν γουστάρουν βρε παιδί μου την αντίθετη άποψη. Δεν θέλουν να υπάρχει, δεν θέλουν να ακούγεται.
Οι συριζαίοι της περιόδου 2015-19 χτίζοντας ένα άρτια οργανωμένο διαδικτυακό παρακράτος επεδίωξαν με λύσσα να φιμώσουν, να φαιδροποιήσουν, να αποδομήσουν όσους στέκονταν “απέναντι”, φτάνοντας στο σημείο να χλευάσουν ακόμα και τα θύματα της τραγωδίας στο Μάτι.
Επιχείρησαν να ελέγξουν απόλυτα τα τηλεοπτικά ΜΜΕ με τα γνωστά παραμύθια περί “Ινστιτούτου της Φλωρεντίας” τα οποία κατέληξαν σε ένα εκφυλισμένο Big Brother καναλαρχών το οποίο είχε σαν στόχο να συνεχίσουν να εκπέμπουν μόνο τέσσερα κανάλια, φιλικά προσκέιμενα στην κυβέρνησή τους. Τσουβάλιασαν όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς τους αντιπάλους στο σκάνδαλο της Novartis ελπίζοντας πως οι (παράνομες) συλλήψεις ορισμένων από αυτών λίγο πριν τις εκλογές θα ανέτρεπαν το προδιαγραφόμενο γι αυτούς αποτέλεσμα.
Και η Νέα Δημοκρατία όμως δεν πάει πίσω. Τον χρόνο που πέρασε γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς αστυνομικής καταστολής.
Είδαμε ανήλικους μαθητές να καταλήγουν στο αστυνομικό τμήμα επειδή είχαν το θράσος να πάνε σινεμά για να απολαύσουν μια κομμουνιστική (sic) ταινία (τον Τζόκερ). Είδαμε μια ολόκληρη οικογένεια (εκείνη του Δημήτρη Ινδαρρέ) να ξυλοκοπείται μέσα στο σπίτι της επειδή είχε την ατυχία να μένει μεσοτοιχία με κατάληψη αναρχικών. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές μάλιστα ακούγονται σοβαρότατες καταγγελίες πως ο θάνατος του 27χρονου Βασίλη Μάγγου οφείλεται στον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στον Βόλο. Και όλα αυτά σε μια εποχή ηρεμίας, χωρίς βίαιες διαδηλώσεις, χωρίς τρομοκρατικές επιθέσεις. Μια προσπάθεια της κυβέρνησης να πουλήσει τσαμπουκά, να δείξει πως δεν θα διστάσει να τσακίσει κυριολεκτικά όποιον βρεθεί αντιμέτωπος με τις συντηρητικές ιδέες της. Το χειρότερο όμως είναι πως οι νυν κυβερνώντες έχουν ήδη κατορθώσει αυτό που δεν κατάφεραν οι πρώην:
Τα ΜΜΕ ελέγχονται πλέον απόλυτα από το Μαξίμου με τα δελτία ειδήσεων να θυμίζουν κυβερνητικά Δελτία Τύπου, το λιβάνισμα του Κυριάκου, της Μαρέβας και των άλλων παιδιών να καθιστά την ατμόσφαιρα αποπνιχτική και σημαντικότατες ειδήσεις να αποκρύπτονται παντελώς από το κοινό.
Αυτό που δεν κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη βία το πέτυχε η ΝΔ με τα φράγκα. Και ήταν πολλά. Αν κάνεις τη σούμα, οι καναλάρχες και οι ιδιοκτήτες των διαφόρων μίντια τσέπωσαν γύρω στα τριάντα εκατομμύρια- δήθεν λόγω κορωνοϊού.
Το 2020 δεν υπάρχουν πια old fashioned χούντες τύπου Παπαδόπουλου, Φράνκο, Σαλαζάρ. Οι σύγχρονοι δικτάτορες εκλέγονται κανονικότατα από τον κόσμο. Με τον φανατισμό, τα επιδόματα, και την εξουδετέρωση των “αντιπάλων” γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς σε ένα κομμάτι του λαού τους και με τη βοήθεια των μίντια και καμιά ψιλονοθειούλα στις εκλογές κερδίζουν συνεχείς θητείες στην ηγεσία της χώρας τους. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια τρύπα στο νερό. Βρήκε απέναντί της μια Δικαιοσύνη που όσες φορές χρειάστηκε λειτούργησε άψογα καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που αντέδρασε. Πιθανότατα μας έσωσε και το γεγονός ότι η ανικανότητα του Αλέξη Τσίπρα και της παρέας του στις ραδιουργίες και τις δολοπλοκίες αποδείχτηκε μεγαλύτερη ακόμα και από εκείνη στην διακυβέρνηση της χώρας. Όπως έγραψα παραπάνω όμως, η ΝΔ έχει ήδη περάσει μια πίστα. Είναι δεδομένο πως ο Μητσοτάκης δεν θυμίζει Πούτιν ή Ερντογάν. Κάποιοι όμως στην Πειραιώς έχουν ήδη αρχίσει να τον βλέπουν έτσι.
Το Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: 
