Γράφει ο Νίκος Νυφούδης (*)

Για πολλούς ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι «ψιλά γράμματα». Ακόμα και εκείνοι που αναγνωρίζουν την ισότητα ευκαιριών ως το κεντρικό στοιχείο του ιδεολογικού ρεύματος, εκτιμούν ως ανεπίκαιρη τη χρησιμότητά του. Εν μέσω πανδημίας και οικονομικής ύφεσης, η χειραφέτηση της επαγγελματικής δημιουργικότητας του ατόμου από το κράτος και η προστασία των ατομικών ελευθεριών μοιάζουν δευτερεύουσας προτεραιότητας. Και όμως η συγκυρία είναι αυτή που κάνει τη στροφή στον κοινωνικό φιλελευθερισμό πιο αναγκαία από ποτέ.

Οι νέοι όροι λειτουργίας της αγοράς, που έφεραν τους τελευταίους δώδεκα μήνες τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων, επιβάλλουν την από-γραφειοκρατικοποίηση του κράτους αλλά και την παροχή κινήτρων για την έναρξη λειτουργίας νέων ευέλικτων επιχειρήσεων που θα βασίζονται στη χρήση της τεχνολογίας και της καινοτομίας.

Την ίδια στιγμή, αυτά τα περιοριστικά μέτρα οδηγούν στο κοινωνικό περιθώριο κατηγορίες εργαζομένων και μικρό-επαγγελματιών του λιανεμπορίου, της εστίασης ή του τουρισμού. Ανθρώπων που πρέπει να στηριχθούν άμεσα από το κράτος προκειμένου να ξαναβρούν τον βηματισμό τους και να βρεθούν και πάλι στην ίδια αφετηρία. Το μικρό σε μέγεθος και σε παρεμβατικότητα κράτος, το οποίο όμως θα διαφυλάσσει την ισότητα ευκαιριών για τους πολίτες του, είναι το κράτος του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Η ενεργοποίηση του ενστίκτου επιβίωσης που συνεπάγεται η αβεβαιότητα της καραντίνας ξυπνά τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας.

Μετανάστες που αναζητούν μια άλλη τύχη μακριά από την πατρίδα τους ή μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που κυνηγούν τον χρόνο για να βιώσουν την προσωπική γαλήνη τους θεωρούνται παρείσακτοι σε μια κοινωνία που αγωνίζεται για τις βασικές ανάγκες της. Και όμως για τους ανθρώπους αυτούς η εκκίνηση της ζωής τους σε μια άλλη χώρα ή η ελευθερία έκφρασης της ταυτότητάς τους είναι επίσης βασικές ανάγκες. Η ανεκτική και υποστηρικτική κοινωνία, η οποία θα αντιμετωπίζει ως αξία ανυπέρβλητη την ισότητα των πολιτών, είναι η κοινωνία του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Η σύγχυση μεταξύ του νέο-φιλελευθερισμού και του κοινωνικού φιλελευθερισμού αλλά και η κατά καιρούς αυθαίρετη υιοθέτηση του δεύτερου από τη Νέα Δημοκρατία για την περιγραφή της προγραμματικής της πρότασης έχει δημιουργήσει μια ψυχρή έως εχθρική φόρτιση στην έννοια. Άδικο.

Οι αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού βρίσκονται πολύ πιο κοντά στις διακηρύξεις του νέου Προέδρου Μπάιντεν για την ανάγκη στήριξης τόσο των οικονομικά αδύναμων, όσο και των πολιτισμικά διαφορετικών, παρά φυσικά στις πλείστες προσπάθειες διαφύλαξης του κρατικιστικού προτύπου λειτουργίας της οικονομίας και του αναχρονιστικού προτύπου λειτουργία της κοινωνίας που συλλέγει στο ενεργητικό της η Νέα Δημοκρατία.

(*) ο Νίκος Νυφούδης είναι Εκπρόσωπος Τύπου της Κίνησης Κοινωνικού Φιλελευθερισμού εΜείς και πρώην βουλευτής του Ποταμιού. Πρώτη δημοσίευση Athens Voice

Είναι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός η απάντηση στις αριστερές και δεξιές ιδεοληψίες;

Στην Ελλάδα πολλοί τον πολέμησαν, περισσότεροι τον φοβήθηκαν. Ο έντιμος κοινωνικός φιλελευθερισμός, ήταν πάντα ένα ταμπού ή και ένας μπαμπούλας. Κι όμως, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε μια συμφωνία του «καλού» μακριά από προκαταλήψεις και κομματικά στεγανά.
Γράφει ο Νίκος Νυφούδης, πρώην βουλευτής του Ποταμιού

Όλο το αρθρο στο Andro.gr

Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 92η θέση ανάμεσα σε 162 χώρες του Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας, σε μελέτη που δημοσιεύει σήμερα το ΚΕΦίΜ σε συνεργασία με το καναδικό Ινστιτούτο Fraser και αφορά δεδομένα του 2018. Σε σχέση με την περσινή κατάταξη που αφορά δεδομένα του 2017 η χώρα μας σημείωσε πτώση 7 θέσεων.Η μελέτη κατατάσσει την Ελλάδα ανάμεσα στις 15 χώρες με το μεγαλύτερο μέγεθος του κράτους παγκοσμίως. Η συνολική επίδοση της Ελλάδας στον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας την τοποθετεί ανάμεσα στην Κολομβία και το Μαρόκο.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της φετινής μελέτης του ΚεΦίΜ, το 2019, Ελληνίδες και Έλληνες φορολογούμενοι εργάστηκαμε 178 από τις 365 μέρες του χρόνου, για να πληρώσουμε φόρους και εισφορές στο κράτος – τρεις ημέρες λιγότερες απ’ ό,τι το 2018. Η ετήσια αυτή μείωση αποτελεί ρεκόρ δεκαετίας, καθώς αντίστοιχη μεταβολή είχε να σημειωθεί από τη διετία 2008-2009.