Κατ’ αρχάς γιατί είναι φιλελευθερισμός. Γιατί έχουμε γκώσει από τον κρατισμό. Γιατί μας έχει τρελάνει η απίστευτη γραφειοκρατία που χρειάζεται για να κάνουμε ο,τιδήποτε δημιουργικό. Γιατί μας έχει θυμώσει η κρατική δυσπιστία και εχθρότητα απέναντι σε ο,τιδήποτε δημιουργικό. Γιατί ο κρατισμός έχει γίνει ιδεολογία όχι μόνον του δημόσιου τομέα, αλλά έχει εμποτίσει και μεγάλο μέρος του κόσμου που έχει μάθει να συναλλάσσεται με το ρουσφέτι. Που θεωρεί ότι «ο ζημιών το κράτος ουδένα ζημιοί». Που δεν ενδιαφέρεται για το ότι την ζημιά του κράτους την πληρώνουμε όλοι, και ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι θα μπορούσαν υπό διαφορετικές συνθήκες να προσφέρουν περισσότερα στο κοινό καλό.
Και βεβαίως γιατί είναι κοινωνισμός. Γιατί αναγνωρίζει ότι όλοι, φτωχοί και πλούσιοι έχουμε δικαιώματα στην πρόσβαση χωρίς αποκλεισμούς στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην πρόνοια, στην αξιοπρέπεια. Γιατί πιστεύει ότι όσο πιο δυνατός είναι ο κοινωνικός ιστός, τόσο καλύτερα αντέχει στις δύσκολες εποχές και στους εθνικούς κινδύνους. Και πως ο κοινωνικός ιστός πλέκεται με την αλληλεγγύη των ανθρώπων, που σημαίνει κοινωνική συνείδηση των πολιτών.
Κι έτσι ερχόμαστε στο θέμα των αξιών. Που είναι απαραίτητες για να υπάρχει κοινωνική συνείδηση. Που είναι απαραίτητες για να πιάσουν οι προσπάθειές μας τόπο. Που βασίζονται σε ένα νέο, δημιουργικό πατριωτισμό. Που έχουν για κύρια συστατικά τους την ευαισθησία και την δικαιοσύνη. Και που μας οδηγούν όλες απαρέγκλιτα στην ελευθερία.